محمد علی غنی پور هنرمند زیلوباف میبدی در گفتگو با خبرنگار میبد خبر در خصوص فعالیت خود در عرصه زیلو بافی بیان داشت: بنده نسل ششم یا هفتم از زیلوبافان میبدی هستم که سابقه 400 سال هنر زیلو بافی در سینه من است واز روز تولد تاکنون زیلو باف بوده ام. زیلو بافی را از پدرم یاد گرفتم.

وی افزود: به دلیل فراموشی این هنر صنعت در میان نسل جدید و جوان جامعه احساس مسئولیت کرده و از سال 82 برای احیای این هنر صنعت اقدام به آموزش آن کردم. تاکنون 350 بافنده از همین طریق آموزش دیده که 150 نفر از آنان به طور مستقیم زیر نظر خودم زیلو بافی را یاد گرفته اند که در این راستا کارگاههای زیادی بصورت گروهی و انفرادی فعال شده اند. خوشبختانه کارآفرینی در این زمینه بصورت جدی بویژه برای بانوان صورت گرفته است.

هنرمند زیلو باف میبدی با اشاره به استقبال خوب روستاییان از هنر زیلوبافی اظهار داشت: استقبال جوانان و بانوان روستایی برای یادگیری این هنرصنعت بسیار خوب بوده و موجب شده اشتغال خانگی پایدار با درآمدی مناسب برای آنها ایجاد شود. شرکت کنندگان در کلاس های آموزشی از 27 سال تا 40 سال هستند. در این زمینه اقدام به آموزش زیلو بافی در روستاههای بدرآباد، ده شیخی، مهرآباد، علی آباد، نصرآباد، صدرآباد و ندوشن کرده و پس آموزش اقدام به راه اندازی کارگاه های شخصی و گروهی برای روستاییان کرده ام.

غنی پور با بیان اینکه تنها زیلوبافی هستم که از صفر تا صد کار تولید و فروش را خودم انجام می دهم، ابراز داشت: کلیه مواد و سایل مورد نیاز بافندگان را خودم تامین و در اختیار آنها قرار می دهم و با همکاری میراث فرهنگی و تحت نظارت خودم به بافندگان دستگاههای زیلو بافی را به عنوان امانت در اختیار آنها می گذارم و پس از بافت زیلو و تولید محصول خودم تولیدات آنها را خریداری و به بازار عرضه می کنم. در این راستا کارگاه تولید مواد اولیه و رنگ زیلو را در روستای بدرآباد راه اندازی کردم و به اندازه مصرف خودم در آنجا فعالیت و تولید دارم.

وی با اشاره به اینکه روزانه در کارگاههای کوچک و بزرگ تحت نظارت خود 20 متر مربع تولید زیلو دارد، گفت: خوشبختانه مردم استقبال خوبی از محصولات زیلو دارند و در این زمینه سفارشات بالا و تا کنون نیز درآمد خوبی داشته ایم. زیلوبافان در ابتدای کار برای آشنایی و کامل تر شدن معلومات و توانایی خود اقدام به بافت زیلو در ساز سجاده ای و روکش صندلی می کنند و و پس از اینکه توان آنها بالا رفت می توانند زیلوهای باسایز بزرگتر نظیر 2 و 6 متری ببافند. با وجود آموزش این تعداد بافنده به دلیل سفارشات و تقاضای بالای مشتریان هنوز جوابگوی بازار نیستیم. در بحث صادرات هم چون تولید به علت نبود بافنده کافی پایین بوده و سفارشات بالاست برای اینکه بد قول نشویم اقدام خاصی انجام نداده ایم، تولیدات ما کفاف بازار داخل را هم نمی کند.

غنی پور در خصوص استقبال زیاد بازار از زیلو بیان داشت: زیلو اولین فرش سلامت بوده و به دلیل مواد اولیه مرغوب و طبیعی که از پنبه خالص است و پرز ندارد، ایجاد حساسیت نمی کند و در تابستان خنک و در زمستان گرم است. از نظر قیمت نیز نسبت به سایر فرش ها قیمت مناسبی دارد. 

هنرمند زیلو باف میبدی با اشاره به اینکه فرماندار و میراث فرهنگی حمایت های خوبی از فعالیت وی داشته اند، اذعان داشت: در صورت حمایت مسئولین و با آموزش زیلو بافی به جوانان و گسترش این هنر صنعت می توان گام مهمی در جهت حل مشکل بیکاری و اشتغال جوانان برداشت. در این راستا جوانان می توانند به راحتی ماهیانه بین 1/5 تا 2 میلیون تومان درآمد داشته باشند به شرطی که خودشان خواسته باشند.

وی در مورد عمده ترین مشکلات این هنرصنعت اظهار داشت: اصلی ترین مشکل که با حل آن 80 درصد مشکلات زیلوبافان حل می شود بحث بیمه است. در این راستا مدتی بیمه زیلوبافان رد شد ولی پس از آن قطع شد علت را که از سازمان تامین اجتماعی جویا شدیم گفتند چون دولت به ما بدهکار است ما نمی توانیم شما را که جزء بیمه های خاص هستید بیمه کنیم. مشکل دیگر تهیه مواد اولیه مرغوب است که باید نخ پنبه خالص باشد که در این زمینه خودم برای تهیه و خرید اقدام می کنم.

غنی پور ادامه داد: به دلیل اینکه استفاده از تجهیزات بادی برای سرعت بخشی به روند تولید کیفیت کار را پایین می آورد من از این تجهیزات استفاده نمی کنم. در زمینه نقش و طرح نیز ابداعاتی داشته ام که می توان به ایجاد نقش سرو و خورشید خانوم در کارها اشاره کنم.

هنرمند زیلوباف میبدی در خصوص برگزاری دوره های جدید آموزشی خود گفت: نزدیک به 4 سال است که در روستای مهرآباد با کمکی که میراث فرهنگی کرده و ساختمان آموزشی را که بصورت اجاره در اختیار بنده قرار داده توانسته ام هر سال 4 دوره شامل دوره های مقدماتی، متوسطه و پیشرفته را برگزار کنم. این دوره ها بصورت 2 ماه یکبار با فاصله ای یکماه برگزار و کلاس ها نیز یک در میان تشکیل می شود . در دوره های مقدماتی کارآموزان با کار بافت و نقش آشنا می شوند و در دوره های تکمیلی به آنها طراحی و مدل نقش و کلیه موارد مورد نیاز برای یک زیلو باف ماهر آموزش داده می شود. آموزش ها بصورت تئوری و عملی است. در پایان دوره نیز از طرف میراث به کارآموزان مدرک و کارت مهارت داده می شود که اگر فعایت هم داشته باشند می توانند از تسهیلات میراث فرهنگی و صنایع دستی نیز استفاده کنند.

وی ادامه داد: در راستای توانمند سازی مددجویان بهزیستی نیز با همکاری بهزیستی اقدام به برگزاری دوره های آموزشی برای مددجویان کرده ام که خدا را شکر تعدادی از آنها پس از پایان آموزش و ادامه فعالیت مستقل شده و دیگر هیچ نیازی به کمک های بهزیستی نداشتند. در دوره جدید نیز اقدام به آموزش یکی از بانوان نابینا کرده ام و با روش های خاص خود زیلو بافی را به او آموزش می دهم.

غنی پور در پایان تصریح داشت: اگر از صنایع دستی و هنرمندان حمایت شود می توان اشتغالزایی و درآمدزایی داشت.

انتهای پیام/اد