چه شد که امت پیامبر(ص)، فرزند رسول خدا را کشتند؟
به گزارش یزدرسا به نقل از راه دانا، حوادث سخت عاشورا و کربلا پنجاه سال بعد از وفات رسول الله(ص) آن هم به دست مسلمانان و پیروان رسول الله (ص) واقع شد. مردمی که معروف به تشیع و دوستی آل علی(ع) بودند به دست مسلمانان که شهادتین می دادند؛ نماز می خواندند، روزه میگرفتند و حج می رفتند به آئین اسلام، ازدواج و اموات خود را به خاک می سپاردند به دست کسانی که با علی(ع) و پیامبر(ص) زندگی می کردند؛ آن همه با کرامت ها و صحبت ها و نمازخواندن های پیامبر(ص) و علی(ع) مأنوس بودند.
شاید نتوان گفت منکر اسلام بودند و به عبارتی حتی منکر امام حسین (ع) هم نبودند و به جرأت یقین داشتند مقام امام حسین(ع) افضل از یزید است. لذا یک سوالی در اینجا مطرح می‌شود که چطور شد که اولا حزب ابوسفیان زمام حکومت را به دست گرفت؟
ابوسفیانی که قائد اعظم مشرکین بود و با پسرش معاویه دوش به دوش با اسلام می جنگید و همان معاویه سی سال بعد از وفات پیامبر(ص) والی شام و سپس بیست سال خلیفه مسلمین(!)شد.
ثانیاً خودِ شیعیان ظاهری، قاتل امام شدند. کوفیان در عین علاقه به اهل بیت(س) و حسین (ع) با او جنگیدند و به اسم اسلام و با ظاهری موجه و مسلمان گونه پسر رسول خدا را سر بریدند.
این حادثه به نظر می‌رسد که بنا بر سه دلیل رخ داد.
اول به خاطر رعب و وحشت بود که از زمان زیاد (پدر ابن زیاد یا عبیدالله بن زیاد) و معاویه شروع شد و خود عبیدالله بن زیاد هم با کشتن میثم تمار رشید هجوی، مسلم بن عقیل، هانی بن عروه و … آنها را مرعوب تر ساخت و نمی توانستند مطابق عقل خودشان تصمیم بگیرند. این موضوع از اشتباه و گناه عظیم قاتلان پسر پیامبر چیزی کم نمی کند و بلکه انان را متهم تر می‌سازد؛ چراکه وظیفه آنان بود دوشادوش پسر پیامبر مقابل ظلم و فسق آشکار به مبارزه بپردازند . اما در مجموع این مسئله یکی از نکاتی است که باید در نظر گرفته شود.
دومین دلیل اینکه بخاطر حرص ، طمع و علاقه ای که به زر و سیم و جاه و مقام داشتند دست به این اقدام شنیع زدند. افرادی مانند عمر سعد وقاص به دلیل تصاحب جاه و مقام و ثروت به مبارزه به امام حسین(ع) شتافتند که البته هیچ گاه به خواسته خود نرسیدند و یا اگر رسیدند برای مدت زمان کوتاهی این اتفاق افتاده است. در تاریخ امده که پس از حادثه روز عاشورا چه بر سر این قوم کافر و ظالم آمد و خداوند متعال چگونه پاسخ دشمنی و شقاوت افراد حاضر در صحنه کربلا را به آنان داد.
دلیل سوم و مهمترین دلیل ضعف ایمان آنها بود که در زمان پیامبر(ص)،علی(ع) و حسن بن علی (ع) ضعف خود را در غزوه ها و میدان های مختلف نشان داده بودند. آنها در اکثر مواقع که نیاز به حضور مسلمانان در صحنه بود یا از این کار تمرد می کردند و یا با بهانه های واهی حتی اجازه چنین کاری را به دیگران نمی داده و کارشکنی می‌کردند و همین امر نیز موجب شد تا امام حسن(ع) به صلح تن دهد.
لذا اگر بگوییم چرا امام حسین(ع) قیام کرد درست مثل این است که بگوییم چرا پیامبر(ص) در مکه قیام کرد؟ چرا علی (ع) اینهمه رنج حمایت پیامبر(ص) را در لیله المبیت، بدر، احد، خندق و … متحمل شد؟ چرا ابراهیم (ع) یک تنهدر مقابل قدرت عظیم نمرود ایستادگی و قیام کرد؟
انتهای پیام/ص
