به گزارش یزدرسا  به نقل از وطن امروز ، «اقتصاد را 100 روزه احیا می‌کنم». این جمله معروف تبلیغات انتخاباتی آقای روحانی در انتخابات ریاست‌جمهوری سال ۹۲ بود؛ وعده‌ای که پس از پیروزی در انتخابات نیز تکرار شد و پس از گذشت نزدیک به 3 سال از عمر دولت یازدهم همچنان با تغییر واژه‌ها تکرار می‌شود.

واقعیت این است که پیروزی آقای روحانی در انتخابات ریاست‌جمهوری نیز مرهون و مدیون همین وعده احیای سریع اقتصاد و خروج از رکود و همچنین حل ‌و فصل مشکلات معیشتی بود. حل پرونده هسته‌ای نیز مستقیما مرتبط با بهبود اقتصادی مردم بود. رای‌دهندگان به امید بهبود وضعیت اقتصادی کشور به حجت‌الاسلام والمسلمین آقای دکتر روحانی اعتماد کردند و وی را به عنوان رئیس جمهور برگزیدند.

در اینکه وعده احیای اقتصاد و بهبود وضعیت معیشتی مردم در یکصد روز که هیچ، در حدود 1000 روز هم عملی نشده است هیچ شکی نیست و این مساله آنقدر واضح است که خود دولتی‌ها و طرفداران روحانی نیز به آن واقف و معترفند. حال سوال اصلی که این روزها ذهن مردم را درگیر کرده این است: آیا با پایان یافتن بهانه‌ها و بویژه حل موضوع هسته‌ای و حصول توافق میان ایران و 1+5 و مهم‌تر از همه رفع تحریم‌هایی که براساس توافق انجام شده، تغییری در اوضاع اقتصادی کشور ایجاد خواهد شد؟ آیا مردم بهبود اقتصاد و معیشت خود را لمس خواهند کرد؟ و مهم‌تر از همه: آیا جیب مردم نتیجه رفع تحریم‌ها که 3 سال وقت دولت و دستگاه دیپلماسی کشور را گرفت حس خواهد کرد؟

1- از اولین وعده‌های اقتصادی روحانی به مردم ارائه آمار و ارقام درست به مردم در زمینه مسائل کلان اقتصادی نظیر «تورم»، «رشد اقتصادی»، «میزان بیکاری» و «اشتغال» بود. دولت به مردم قول داد دولت راستگویان در این زمینه کاملا شفاف و دقیق باشد. با این حال در خلال این چند سال از عمر دولت بارها آمارهای متناقض از سوی دولتمردان به گوش مردم رسیده است که مهم‌ترین آنها ادعای عبور کشور از رکود اقتصادی بود که چند ماه بعد از سوی خود دولت رد شد!

2- یکی دیگر از وعده‌های رئیس‌جمهور ایجاد اشتغال و متعاقب آن کاستن از بیکاری برای ایجاد رونق اقتصادی بود. روحانی در رقابت‌های انتخاباتی گفته بود ما برای اشتغال یک برنامه جدی خواهیم داشت و من جدی‌ترین برنامه اقتصادی‌ام در ماه‌های اول حل معضل اشتغال است بویژه برای آنهایی که تحصیلکرده دانشگاه‌ها هستند و وقتی این مشکل حل شد خود به خود ما می‌توانیم دانشجویان تحصیلکرده خارج از کشور را هم به داخل کشور جذب کنیم و استفاده کنیم. روحانی در جایی دیگر نیز با انتقاد از دولت سابق گفته بود کارگران کارخانه‌های ما بیکار بودند اما برای کارخانه‌های چین اشتغال ایجاد کردیم و به دولت سازندگی و اصلاحات ایراد گرفتیم و تهمت زدیم.

براساس گزارش مرکز آمار درباره وضعیت اشتغال و بیکاری، تعداد شاغلان کشور 21 میلیون و 860 هزار نفر است. این در حالی است که در ابتدای دولت یازدهم یعنی تابستان ۹۲ تعداد شاغلان کشور 22 میلیون و 191 هزار نفر بود. مقایسه این 2 رقم نشان می‌دهد از ابتدای روی کار آمدن دولت حسن روحانی به طور خالص بیش از 330 هزار نفر شغل خود را از دست داده‌اند. بنابراین از آنجا که به گفته مسؤولان ارشد دولت، ماحصل عملکرد دولت قبل حفظ تعداد جمعیت شاغل (خالص اشتغالزایی صفر) بود، دولت فعلی حتی آن وضعیت را هم نتوانسته ادامه دهد و در 2 سال و نیم اخیر، روزبه‌روز از تعداد شاغلان کشور کاسته شده است. این در حالی است که دولت قصد داشت برای دانشجویان تحصیلکرده خارج از کشور نیز اشتغالزایی کند(!)

وعده‌های اقتصادی رئیس‌جمهور در دوران تبلیغات انتخاباتی تا جایی پیش رفت که روحانی در یکی از سخنرانی‌های خود در گفت‌وگوی ویژه خبری در خرداد ۹۲ گفت: دولت تدبیر و امید به دنبال این است که آنچنان مردم را از درآمد سرشار کند که اصلاً به یارانه ۴۵ هزار تومانی نیازی نداشته باشند. اما همین الان مشاهده می‌کنیم مردم از چند روز قبل از واریز یارانه‌ها انتظار می‌کشند تا به محض واریز به حساب سرپرستان خانوار آن را دریافت کنند. این مساله البته که صدای سخنگوی دولت را هم درآورد و از این اقدام مردم انتقاد کرد؛ در حالی که مردم هم منتقدند چرا در حالی که بارها و بارها آزادسازی قیمت صورت گرفته، یارانه بعد از بیش از 60 ماه، همچنان همان 45 هزار تومان است.

روحانی با امید به اینکه پس از روی کار آمدن به سرعت مذاکرات هسته‌ای را کلید می‌زند و با حصول توافق در اسرع وقت و رفع تحریم‌ها، وعده‌های اقتصادی خود را عملی می‌کند تمام توان و ظرفیت دولت را معطوف مذاکرات کرد اما برخلاف انتظار دولت مذاکرات 2 سال زمان برد و تازه مشخص شد رفع تحریم‌ها براساس توافقی که صورت گرفته نه تنها معجزه نمی‌کند بلکه گره چندانی از مشکلات دولت را هم باز نمی‌کند. این درحالی است که پس از عدم تحقق وعده‌های یکصد روزه، دولت رفع همه مشکلات را به تحریم‌ها و حصول توافق گره زد تا بتواند فرصت دیگری از مردم بگیرد و عملی شدن وعده‌ها را به تاخیر بیندازد.

اکنون که مذاکرات به قول دولت به نتیجه رسیده است و تحریم‌ها نیز [به عقیده دولت] رفع شده است آیا بهانه دیگری برای تحقق نیافتن وعده‌ها باقی مانده است؟!

مردم واقعا منتظر هستند با رفع تحریم‌ها شاهد معجزه اقتصادی‌ای که دولت روحانی 3 سال وعده آن را داده است باشند. با این حال پس از حصول توافق هسته‌ای و رفع تحریم‌ها پالس‌ها و نجواهایی از طرف دولت به گوش می‌رسد که نگران‌کننده است و گویا با رفع تحریم‌ها نیز نباید منتظر بهبود وضعیت اقتصادی باشیم. رئیس‌جمهور و مقامات اقتصادی دولت که همه موانع و مشکلات اقتصادی کشور را ناشی از تحریم‌ها می‌دانستند بعد از رفع تحریم‌ها با تغییر ادبیات خود دوباره این نگرانی را در محافل سیاسی ایجاد کرده‌اند که گویا قرار است تحقق وعده‌ها باز هم به تاخیر بیفتد. روحانی اخیراً در گفت‌وگوی تلویزیونی خود اظهار داشت فقط 40درصد مشکلات اقتصادی کشور به تحریم‌ها ارتباط دارد و مابقی دلایل و ریشه‌های داخلی دارد! این درحالی است که در طول مذاکرات، دولت تمام [100 درصد] مشکلات اقتصادی کشور را ناشی از تحریم‌ها خوانده بود و معتقد بود با رفع تحریم‌های ظالمانه همه مشکلات به صورت اتوماتیک رفع و رجوع خواهد شد.

با این اوصاف و براساس نشانه‌های موجود، مردم باز هم نباید منتظر معجزه اقتصادی دولت باشند و انگار تا تحقق وعده‌های دولت همچنان راه زیادی باقی است...!

انتهای پیام/ص