به گزارش یزد رسا به نقل از اردکان گویا، به طرف خیابان حضرت ابوالفضل (ع) که می روی ؛ منزلی است در یکی از کوچه های بن بست ؛ بس آوازه ای بلند در شهر پیدا کرده است اما آوازه این خانه کاهگلی قدیمی و محقر به چیست ؟

آوازه ای که باعث شده است چهار شب مردم اهل دل اردکان را به درب آن خانه بکشد ؛ صف بکشند زن و مرد ؛ پیر و جوان ؛ کوچک و بزرگ  منتظر بمانند تا غذایی تبرکی بگیرند 

صاحب این خانه زنی سالخورده به اسم حاجی بگم است ؛ زنی که به واسطه نوکری برای حضرت ابوالفضل (ع) خانه اش چهار شب در محرم از حالت محقری بیرون می آید و ملجا مردم دردمند اردکانی می شود   

پای صحبت های حاجیه بیگم که بنشینی برای تک تک لحظه های نوکری در آستان ابالفضل العباس (ع) برایت حرف دارد. حاجیه بیگم شفای فرزندش را با چله نشینی در سرزمین کربلا به دست آورده؛ کودکی  که نامش را عباس گذاشت ولی قادر به حرکت نبود ولی با عنایت حضرت ابالفضل (ع) در همان سفر کربلا شفا می گیرد.

حاجیه بیگم از صحبت هایش با اربابش برایمان گفت و اینکه وقتی پزشکان کودکش را جواب کردند او با اعتقاد خالصش او را به پزشک حقیقی سپرد و شفای فرزندش را در همان سفر کربلا و در جوار حضرت گرفت.
این پیر زن سالخورده ؛ خردمند بانویی است که چهل سال به پای عهدی که با مولای با وفایش عباس ابن علی (ع) بسته است ایستاده و هر ساله چهار شب از دهه اول محرم نذری می دهد.

حاجیه بیگم برایمان از خلوت هایش با خود حضرت گفت و اینکه با وجود ضعف جسمی اش تمام دلخوشی اش به همین چهار شب است و اینکه تمام آبرویش را از دستگاه امام حسین(ع) دارد.

اخلاص و نیت پاک این بانو سبب شده تا خانه اش ملجا و پناهگاهی شود برای تمام دردمندان و متوسلین به حضرت ابالفضل (ع) که از عنایت حضرت نیز بی نصیب نمانده اند که رونق هر ساله ادای این نذررا هم بیشترمی کند.