به گزارش  یزدرسا به نقل از نسیم ، حجتالاسلام ابوترابی‌فرد، نایب‌رئیس اول مجلس شورای اسلامی در همایش علمی بررسی نقش حوزه و دانشگاه در موضوع تحول علوم انسانی اظهار داشت: از نگاه قرآن جوامع بشری سه مقطع را طی می‌کنند؛ دوران نخست دوران آغاز حیات بشر در کره خاکی است که به دلیل عدم توسعه‌یافتگی در عرصه‌های گوناگون زندگی، یک امت واحد بودند. جوامع متمرکز شکل نگرفته است، دانش تولد نشده، ثروت خلق نشده، پدیده‌های اجتماعی و سیاسی شکل نگرفته است. قرآن از آن دوران به امت واحد بشر یاد می‌کند. شاید از قرآن اینگونه استنباط می‌شود که این دوران از زمان حضرت آدم تا حضرت نوح است.

در این مقطع انسان با بهره‌گیری از جان انبیاء(ص) و اندیشه خویش به مدیریت جامعه خود پرداخته است. مرحله دوم دوران رشد جمعیت و شکل‌گیری جوامع انسانی، شهرنشینی، تولید دانش، تولید ثروت، پدیدار شدن شکاف اجتماعی است که دوران پرچالشی است. در این دوران در کنار انبیاء و عقل، کتب انسانی هم به کمک انسان شتافته است که این دوران از حضرت نوح تا پیامبر خاتم(ص) را در برمی‌گیرد.

در بعد از این دوران در جوامع بشری با دو اختلاف روبه‌رو هستیم. اختلاف اول که اختلاف رشد عقلانی است که باعث یشرفت است. با رشد علمی است که امکان بحث فراهم می‌شود. این اختلاف از ویژگی‌های جامعه بشری است. عقل جویای معرفت است که مسیر پرچالش گفتگو را جلوی انسان می‌آفریند. این اختلاف آغازی است برای حقیقت‌یابی که بسیار مورد تکریم قرآن و اولیاء حق است. شک، نخستین مرحله رسیدن به علم و معرفت است. در این گفتگوها است که انسان گوهر حقیقت را به دست می‌آورد.

کتب آسمانی به کمک عقل آمده که انسان گوهر حقیقت را بیابد. حوزه و دانشگاه اگر دنبال رسیدن به این گوهر است قطعاٌ در یک هدف مشترک گام بر می‌دارد. هنر انبیاء و کتب آسمانی تربیت انسان جویای حق است که در مقابل حق متواضع است اگر حوزه و دانشگاه به دنبال حق باشند در یک نقطه به هم گره می‌خورند و اگر در مقابل حق تسلیم شوند آنگاه اتحاد به وجود می‌آید.وظیفه حوزه و دانشگاه پاسخ به این اختلاف است.

اختلاف دوم رمز فاصله‌ها و زاویه‌ها است. این اختلاف ناشی از آن است که حق شناخته شده ولی در مقابل آن ایستادگی می‌شود.

حوزه و دانشگاه هیچوقت زاویه نخواهند داشت مگر اینکه ما دچار اختلاف دوم شویم. شاید ما حوزویان بیشتر دچار این آفت باشیم. نباید حتی یک مورد هوا و هوس در کار ما دخالت کند. ما حوزویان باید بیشتر خود را تزکیه کنیم. چیزی جز حقیقت نباید نقشه ما را مشخص کند. در این عرصه اگر به آنچه شایسته است آراسته شویم این وحدت به وجود می‌آید.

منشأ اختلاف اول حیات عقلانی و انسان جویای حقیقت است ولی منشأ اختلاف دوم سرکشی است از این منظر جایگاه علوم انسانی خوب تعریف می‌شود. علوم انسانی باید بستر تربیت انسان را فراهم کند، انسانی آراسته به علم و اخلاق. چالش‌های امروز کشور به خاطر گسستگی علم و تصمیم‌گیری و تصمیم‌سازی است و موفقیت‌های ما حاصل پیوستگی تصمیم‌گیری و علم.

انتهای پیام/ص