به گزارش یزدرسا به نقل از صاحب نیوز ،همیشه انتقادهای شدیدی از میان فعالان فرهنگی و بین المللی و سیاسی به دستگاه خندان دیپلماسی ایران وارد بوده و هست.

انتقاداتی که گاه آنقدر حق است که در حد یک رسوایی بزرگ برای این دستگاه عظیم تبدیل می‌شود مثل پناهنده شدن برخی دیپلمات‌ها در کشورهای غربی به دشمنان قسم خورده نظام و یا انفعال عجیب و شدید و حتی باورنکردنی سفرای کشور در قبال اتفاقات مهم و تاثیر گذار در کشورهای مقصد به ویژه درباره حقوق ایرانیان و یا شیعیان در آن کشور … .

جمع این اتفاقات آنقدر بوده که مثلا دکتر محمد باقر حسینی، رایزن سابق ایران در ایتالیا در نقدی در سال ۸۵ در گفتگو با ماهنامه سوره پرده از انتصابات تعطیلات مابانه در وزارت خارجه به عنوان سفیر در کشورهای خوش آب و هوا برای برخی مسولین در دوره‌های مختف بردارد.

اما حرف ما اکنون این نیست و نقد ما در این حیطه نمی‌باشد. آنچه می‌خواهیم بگویم در رابطه با اتفاق بزرگی ایست که در عربستان در حال رخ دادن است و سکوت دستگاه دیپلماسی ایران اعم از وزارت خارجه تا نهادهای مختلف، مسول خطایی جبران ناپذیر و غیر قابل بخشش محسوب می‌شود.

اعلام خبر تایید حکم اعدام روحانی مشهور و محبوب شیعه شیخ نمر در عربستان آنقدر مهم هست که بخشی از دستگاه دیپلماسی کشور را به خود مشغول کند و اگر اینگونه نباشد باید از مجلس خواست تا در این رابطه کمیته تحقیق و تفحص تشکیل دهد و یک بار برای همیشه دست به خانه تکانی بزرگی در این دستگاه عظیم نماید. چرا که ماجرای اعدام شیخ نمر با همه آموزه‌های اولیه دیپلماسی و حقوق بشر در تضاد است.

قتل یک روحانی بلند پایه به اتهام ارتباط با ایران و سکوت ایران در این قبال چیزی نیست که بتوان از کنار آن به راحتی گذشت. در همه اصول اولیه روابط بین کشورها این قانون نانوشته وجود دارد که اقلیت ها در یک کشور مورد حمایت اکثریت در کشور همسایه خود هستند و کشورها نسبت به عدم احقاق حقوق هم کیشان و هم فکران خود حساس‌اند.

دستگاه دیپلماسی ایران علاوه بر واکنش بیانی، باید از تمام توان خود برای دفاع از این روحانی مظلوم که برای گرفتن مسالمت آمیز و دموکراتیک حقوق پایمال شده شیعیان عربستان به پا خواسته وارد عمل‌ شود و همه سازمانها و ارگانهای بین‌المللی جهان را نسبت به این اتفاق هوشیار و مطلع سازد.

چرا که شیعیان عربستان به خاطر محدودیت های شدید دولت حامی تروریست های داعش نمی‌توانند حرف خود را به گوش جهان برسانند اما این دستگاه با تمام امکانات و نیروهایی که دارد می‌تواند حداقل آنچه در توان دراد را در این زمینه به نمایش بگذارد.

سکوت در این رابطه معنایی جز ناکار آمدی و نیاز به بازنگری در سیستم و موجودیت این دستگاه نخواهد داشت. جای تاسف است که ببینیم همپایان بیگانه در این رابطه در مورد کوچکترین اتفاقات در داخل ایران اظهار نظر کنند و ما به راحتی از کنار چنین فاجعه‌ای بگذریم.

همین چند وقت پیش بود که برخی از این کشورها برای جلوگیری از اعدام یک جنایتکار ساده در ایران که روند قانونی خود را طی کرده بود فعال شد و حتی رسما بیانیه داد. اینکه دشمن روی احکام حقه ما اینگونه مانور بدهد و ما در قبال جنایتی مثل اعدام شیخ نمر سکوت کنیم غیر قابل پذیرش است و نشان از نقصانی جدی دارد.

هر چه هست ماجرای تایید حکم اعدام شیخ نمر، آزمونی است سخت برای دستگاه دیپلماسی ایران؛ آزمونی که نباید بگذارد این جنایت رخ دهد و این دستگاه را به نوش داروی پس از مرگ سهراب تبدیل کند. آقایان هرچه دارند را همین امروز باید روی میز بگذارند که فراد دیر است.

انتهای پیام/ص