یزدرسا، همواره کسانی را دیده ایم که تمایل دارند با قیاس کار خود با بزرگان به نوعی رفتار خود را توجیه کرده و از زیر بار مسئولیت پذیرش عواقب آن شانه خالی کنند. البته نفس مقایسه شرایط و تلاش برای الگو گیری از گذشتگان عقلاً پذیرفتنی است اما باید توجه داشت حتماً مشابهتی در این میان وجود داشته باشد!

برای مثال رئیس محترم جمهور از ابتدا برای توجیه مذاکره و توافق با آمریکا بحث صلح امام حسن(ع) را پیش کشید. وی در شامگاه میلاد امام حسن نیز با اشاره به اینکه امروز روز امام صلح است، مجدداً این سخنان را تکرار کرد و گفت: «‏امروز روز بسیار مبارکی است چرا که امام حسن(ع) مظهر حلم و صبر بود. صبر و حلم برای صلح، سخت‌تر ‏از صبر و استقامت در میدان جنگ است. امام حسن(ع) برای دین خدا و امت اسلام این کار را کرد و با صلح ‏خود شمشیر و نیزه‌ای را تحمل کرد که بسیار دردناک‌تر از شمشیر و نیزه در میدان جنگ بود.‏»

از قدیم الایام گفته اند «کار پاکان را قیاس از خود مگیر/ گر چه ماند در نبشتن شیر و شیر» هر چند این دو واقعه صلح نام گرفته اند اما بد نیست کمی تاریخ صلح امام مجتبی(ع) بازخوانی شده تا مشخص شود واقعاً صلح امام حسن و توافق روحانی مشابه هم هستند یا خیر.

البته بسیار بعید است که دکتر روحانی که سواد حوزوی نیز دارند از اشتباه قیاس این دو واقعه مطلع باشند و بیشتر به نظر می رسد این مسائل را برای فرار از انتقادات به جا بیان می کنند. چه آن که قبلاً هم از قیام خونین اباعبدالله(ع) و یاران باوفایشان درس مذاکره استخراج کرده بودند!

علی ای حال؛ در وهله نخست باید گفت صلح امام حسن(ع) در شرایط بسیار ویژه ای به وقوع پیوسته بود. اولاً معاویه قدرت فراوانی در اختیار داشت. ثانیاً یار وفاداری چندانی ایشان را همراهی نمی کرد، تا جایی که برخی از سپاهیان ایشان قصد دستگیری و تحویل ایشان به معاویه را داشتند. ثالثاً بارها از سوی همین افراد و خوارج به جان ایشان سو قصد شد که سه مورد از آنها از بقیه معروف تر است. کافی است این موارد را با شرایط امروز کشور عزیزمان ایران مقایسه کنید، زمانی که رهبر انقلاب می فرمایند در شرایط بدر و خیبر قرار داریم و نیروهای نظامی و انتظامی در اوج اقتدار و آمادگی به سر می برند و متحدان منطقه ای و فرا منطقه ای آماده جان فشانی پای آرمان های امام راحل هستند، دیگر دم زدن از صلح با معاویه زمان چه توجیهی دارد؟!

از سوی دیگر حالا که آقای روحانی تلاش دارند تا با صرف نظر از تفاوت فاحش شرایط مذاکره با کدخدا را صلح حسنی جلوه دهند، کاش حداقل شرایط نگارش صلح امام حسن را بازخوانی کنند. آقای روحانی! معاویه به قدری برای پذیرش صلح مصر بود که لوح سفیدی را همراه با مهر و امضای خود نزد امام فرستاد تا ایشان شرایط خود را در آن درج کنند! یعنی معاویه تمام شرایط را از قبل پذیرفته بود. حال این صلابت را چطور با متنی پر از ابهام و ایراد و به نفع طرف غربی مقایسه می کنید؟!

شاید صلح امام حسن(ع) و مذاکره شما تنها یک مشابهت داشته باشد که آن هم عدم وفای به عهد طرف مقابل است، با این تفاوت که معاویه تا آن زمان چندان شناخته شده نبود اما با زیر پا نهادن تمام موارد توافق چهره واقعی خود را عیان کرد، اما آمریکا پیش از صلح شما نیز با ریختن خون هزاران بیگناه در شرق و غرب عالم، کودتا و اختناق در همین کشور، حمایت از شاه ظالم، حمایت از صدام خونخوار، طراحی صدها تحریم ظالمانه و کار شکنی هر روزه قبلاً نیز در جهان شناخته شده بود.

جناب آقای روحانی! دردناک‌تر از ضربات شمشیر و نیزه جنگ دیدن بتن ریختن بر افتخاراتی است که با خون به دست آمده اند.

جناب دکتر! دردناک‌تر از ضربات شمشیر و نیزه جنگ، صبر و حلم عالم فرزانه ای است که بارها گفته به مذاکرات خوشبین نیستم!

آقای رئیس جمهور! خون جگری که منتقدان بی سوادِ بزدلِ معدود از بی توجهی شما به نصایح دلسوزانه خود خوردند، دردناک تر از ضربات شمشیر و نیزه جنگ بود.

رسول محتشم