به گزارش خبرنگار نسیم صادق، توسعه و پیشرفت یک جامعه در گرو پارامترهای فراوانی ازجمله فرهنگ قرار دارد. فرهنگ را می توان پایه تمام تغییرات دانست، چرا که با تغییر نگرش ها و ارزش گزاری ها می توان به یک تغییر اساسی تری در مسیر توسعه گام برداشت.

این نوشتار قصد دارد تا با توضیح مختصری از نقش فرهنگ در توسعه و فقدان آن به عنوان اصلی ترین عامل در توسعه شهرستان اشکذر؛ فضای روشنی را از موانع توسعه یافتگی شهرستان ترسیم کند.

ترس از تأثیرات نامطلوب فرهنگ، موجب شده تا الگوهای توسعه در برخی از جوامع با مقاومت فرهنگی مردم محلی روبرو شود و به دنبال آن پس از نزدیک به نیم قرن و از سر گذرانیدن و تجربه نظریات گوناگون در باره توسعه، در دهه 1980 میلادی رویکرد فرهنگی به توسعه و آگاهی از بعد فرهنگی توسعه مورد توجه قرار گرفت و به شناخت معیارها و موانع فرهنگی توسعه انجامد.

برخلاف گذشته فرهنگ دیگر به مثابه یک بعد فرعی و تزئینی توسعه به حساب  نمی آید بلکه به عنوان بافت جامعه در روابط کلی اش با توسعه و نیروهای درونی جامعه مشخص و تعریف شده است.

بنابراین یک توسعه متوازن تنها با دخالت دادن عوامل و داده های فرهنگی در راهبردهایی که هدفشان اجرای توسعه است تحقق می یابد و باید این راهبردها را در پرتو زمینه های تاریخی، اجتماعی و فرهنگی هر جامعه طراحی و تدوین کرد.

توجه به این نکته باید در وهله نخست در تهیه برنامه هایی رعایت شود که طبق آن عوامل فرهنگی می توانند بصورت عوامل متوقف کننده توسعه و یا به صورت نیرویی پویا برای ایجاد تغییرات در جامعه بروز کنند.

همچنین باید در ارزیابی عملیات برای انجام تغییرات اقتصادی و اجتماعی، موانع اجتماعی- فرهنگی را مورد توجه و ارزیابی داد. در همین ارتباط بسیاری از اقتصاددانان معتقدند که فرهنگ نقش مثبتی را در همه جوانب و فرایندهای توسعه ایفا می کند، هر چند که گاه ممکن است با نقش منفی در احساسات مانع و بازدارنده توسعه اقتصادی گردد و یا از هرگونه تحولی جلوگیری نماید.

یکی از شاخصه ها و موانع موثر در توسعه شهرستان اشکذر را می توان فقدان فرهنگ اتحاد و کار جمعی دانست. فرهنگی که تغییر آن سالیان متمادی به طول انجامیده و هنوز پس از گذشت 17 سال از تاسیس شهرستان، به درجه قابل قبولی از نتایج مورد نیاز دست نیافته است.

فقر فرهنگی نامبرده را می توان به تمام مقادیر توسعه یافتگی از جمله توسعه اقتصادی، اجتماعی، علمی، عمرانی و ... تعمیم داد. چرا که تنها با تغییر نگاه و نگرش است که می توان یک تغییر را شروع کرد و اولین قدم در مسیر توسعه همان تغییر است.

تغییر فرهنگ اتحاد و کار جمعی که از آن به عنوان یک کمبود در شهرستان نام برد شد، به تنهایی می تواند بسیاری از موانع توسعه شهرستان را از پیش رو بردارد. به عنوان مثال عدم ریسک پذیری سرمایه گذاران بومی شهرستان خود نمونه بارزی از فقر فرهنگ کار جمعی است؛ چرا که اگر این مهم وجود داشت بسیاری از نیازهای شهرستان به دست مردم خود منطقه و سرمایه دارن بومی آن قابل حل بود.

نگاه متوازن و اتحاد در توسعه یافتگی شهرستان نیز عامل دیگری بود که به آن اشاره شد، نگاهی که در دولت جدید از آن بهره برداری بهتری صورت گرفته و می توان تاثیرت مثبت آن را در شهرستان به وضوح مشاهده کرد.

آنچه مهم است، درک درست مسئله و پرداختن به آن است که این نیز به زمان نیاز دارد، همانطور که فرهنگ نوع دوستی و همگرایی و توسعه متوازن به عنوان شعار دولت در شهرستان اشکذر به مرور و با گذشت زمان اثرات مثبت خود را نشان داد، سایر پارامترهای توسعه یافتگی نیز بر همین اساس تاثیرات خود را نشان می دهد.