به گزارش یزدرسا،‌ رضا خاتمی در مصاحبه با روزنامه اعتماد گفته است: این تئوری آقای عبدی آن زمان حرف بی‌خود و بی‌حساب و کتابی نبود اما اجرایش به زمینه‌هایی نیاز داشت. آقای عبدی حرفش درست بود.

بالاخره ما باید خطوط قرمزی داشته باشیم. باید معلوم باشد خطوط قرمزمان کجاست. اگر طرف مقابل احساس کند که هر چه به پیش بیاید و شما عقب‌نشینی می‌کنید بی‌شک جلوتر می‌آید.

همین بود که می‌گفت یک جایی باید سرجای‌مان بایستیم. اما این طرح اساسا خوش‌باورانه مطرح شده بود چرا که زمان‌هایی هست که اگر از دست برود شما فرصت ندارید دیگر از پشتوانه اجتماعی‌تان استفاده کنید و البته اگر هم بیجا و بی‌موقع بخواهید از این سرمایه استفاده کنید، جز استهلاک و میرایی جریان دستاوردی نخواهیدداشت. این طرح در آن زمان نمی‌توانست همه جوانب ماجرا را با هم ببیند. ایشان می‌گفت؛ باید نشان دهید یک سلاحی دارید و هر آن ممکن است این سلاح را بکشید.

وی افزود: این طرح اجزای مختلفی داشت که یکی هم این بود که جریان مقابل باید احساس کند هر آن احتمالا برگ برنده شما که همان پشتوانه اجتماعی و مردمی است رو خواهد شد. نکته دوم این است که اگر بخواهد این اجرا شود همه اصلاح‌طلبان درون حاکمیت باید آن را قبول کنند که این عملا غیرممکن بود. گفته می‌شد برویم اصلاح‌طلبان را توجیه کنیم. رئیس دولت اصلاحات، دولت و مجلس و جاهای دیگر را توجیه کنیم که متحد شوند تا به طرف مقابل بگویند اگر نگذارید کار کنیم ما حاضریم همگی کنار برویم.

وی می‌افزاید: رئیس دولت اصلاحات در برابر این طرح گارد داشتند. عده‌ای از دوستان آقای عبدی و ما بودند که مسخره می‌کردند. طبع‌شان این طور بود. رئیس دولت اصلاحات به شدت مخالفت می‌کرد و آن را تند و غیرعملی می‌دانست.

گرچه گاهی اوقات حوادثی پیش می‌آمد که آقای عبدی می‌گفت پیش‌بینی من تحقق پیدا کرد. مثلا همان‌جا که رئیس دولت اصلاحات می‌گوید اگر این دو لایحه نشود فایده‌ای ندارد یا مثلا اینکه می‌خواهند تدارکاتچی باشیم.

رضا خاتمی گفت: مهم‌ترین اشکالی که بخواهیم به رئیس دولت اصلاحات وارد کنیم یک جاست؛ آنجا که رئیس دولت اصلاحات سرنوشت را به آن دو لایحه گره زد. خیلی از دوستان معتقد بودند که این دو لایحه را نباید حیثیتی کرد.

وی در پاسخ این سوال که مشکل اصلاح‌طلبان با طرح آقای عبدی چه بود؟ می‌گوید: اگر قرار بودچنین کاری اجرایی شود همه اصلاح‌طلبان درون حاکمیت باید آن را قبول می‌کردند که این عملا غیرممکن بود.

ما می‌گفتیم ابتدا باید برویم و همه اصلاح‌طلبان از رئيس دولت اصلاحات، دولت و مجلس و جاهای دیگر را توجیه کنیم که متحد شوند تا به طرف مقابل بگویند اگر نگذارید کار کنیم ما حاضریم کنار برویم.

واقعا این طرح قابلیت اجرا داشت؟ رضا خاتمی در پاسخ این سوال گفت: طرح خروج از حاکمیت عملا طرحی برای انجام نشدن بود.

وی می‌افزاید: اصلاحات آن زمان در اوج نبود. درست است که رئیس دولت اصلاحات ۲۲ میلیون رای آورده بود اما اصلاحات در اوج نبود. همچنین احتمال انجام نشدن آن زیاد بود. دوستان معتقد بودند که وقتی این طور یک مسئله‌ای حیثیتی بشود و به هر دلیلی به فرجام خوشی نرسد، ابهت اصلاحات فرو می‌پاشد.

یادآور می‌شود افراطیون مدعی اصلاحات خروج از حاکمیت و استعفا را در مجلس و دولت مدعی اصلاحات به اجرا هم گذاشتند و شماری از نمایندگان و معاونین وزرا تهدید به استعفا و جلوگیری از برگزاری انتخابات مجلس هفتم کردند، اما قاطعیت نظام و رهبر معظم انقلاب، باعث هزیمت افراطیونی شد که علنا و رسما از سوی رژیم آمریکا و برخی دولت‌های اروپایی تحت عنوان رفرمیست (اصلاح‌طلب) حمایت می‌شدند.

رضا خاتمی در مصاحبه خود توضیح نمی‌دهد که چگونه این جریان در برابر نظام جمهوری اسلامی خط قرمز داشت اما واجد کمترین خط قرمزی در مقابل آمریکا و انگلستان و برخی رژیم‌های مشابه نبود و مثلا از سرکشیدن جام زهرتسلیم در مذاکرات هسته‌ای سخن می‌گفت!!

یادآور می‌شود تحصن افراطیون مدعی اطلاحات در مجلس ششم با دهن‌کجی مطلق مردم و سرشکستگی و انگشت‌نمایی افراطیون مواجه و پس از آن نیز فهرست یاران خاتمی در انتخابات مجلس با عدم اقبال مردم مواجه گردید به نحوی که از این فهرست ۳۰ نفره فقط علیرضا محجوب - آن هم به خاطر حضور در تشکیلات خانه کارگر - توانست رای مردم تهران را کسب کند.

منبع: کیهان 

انتهای پیام/ص