«ابوالفضل» تک و تنها هر روز پای تخته می رود/ نگرانی برای ادامه تحصیل +تصاویر
به گزارش یزد رسا به نقل از اردکان گویا، تا به حال به این فکر کرده اید که کوچکترین مدرسه ایران چگونه است و در کجا قرار دارد؟ ما برای رسیدن به این پاسخ راهی یکی از روستاهای اردکان شدیم، سفرمان از به سمت شهر عقدای اردکان شروع کردیم. شهر عقدا با بناهایی کهن و زیبا را پشت سر گذاشتیم و به روستای کوچک اشتیجه در حوالی این شهر رسیدیم. این روستا به همراه روستای همجوار خود تنها یک دانش آموز دارد و تنها برای همین دانش آموز مدرسه ای تشکیل شده است و به آموزش این کودک پرداخته می شود.
ابوالفضل مرادی که حالا در کلاس چهارم دبستان مشغول به نحصیل است تنها دانش آموز این دو روستا است، پسری پر جنب و جوش و فعال که هیچ گاه نمی تواند از زیر پرسش های معلم شانه خالی کند و هر روز از او سوال پرسیده می شود و تنها دانش آموزی است که هر روز به پای تخته سیاه می رود و پاسخگوی سوالات معلم می شود.
این پسر در مصاحبه با خبرنگار اردکان گویا گفت: تنها بودن در کلاس سخت است، بخصوص زنگ های تفریح که هیچ کسی نیست که با من هم بازی شود، باز هم خدارا شکر می کنم چرا که معلمم علاوه بر آموزش، ساعت های فراغت را با من همبازی می شود.
علیرضا حشمتی معلم کوچکترین مدرسه ایران در خصوص شغلش گفت: حس خوبی است که معلم و ادامه دهنده شغل انبیا باشم. معلم یک دانش آموز بودن شاید به نظر ساده بیاید اما مسئولیت سنگین تری را بر عهده معلم می گذارد و توقع والدین دانش آموز را بالا می برد.
وی افزود: نبود رقیب در کلاس و تنها بودن دانش آموز، آموزش را سخت می کند. من هم سرباز معلم هستم و سال دوم خدمتم را می گذرانم و به معلم بودنم افتخار می کنم و امیدوارم که تمام عمر بتوانم شغل معلمی را داشته باشم و به استخدام آموزش و پرورش در بیایم.
به سراغ پدرو مادر این دانش آموز رفتیم چرا که دلیل اصلی ماندن این دانش آموز در این روستا و تشکیل این مدرسه شغل پدر اوست.
ذبیح الله مرادی در مصاحبه با اردکان گویا در خصوص فرزندش گفت: همسرم دیابت داشت و هیچ کدام از بچه های به دنیا نمی آمدند و قبل از دنیا آمدن از دنیا می رفتند، این فرزند را هم مدیون نذر و نیاز های فراوان همسرم و پدرخانمم هستم.
وی افزود: به سختی روزگار را می گذرانم و تحت پوشش کمیته امداد امام خمینی (ره) هستم. تمام تلاشم این است که این تک فرزندم به تحصیل بپردازد و با سواد باشد، این مدرسه و با سوادی فرزندم را مدیون پیگیری های نماینده شهرستان، ریاست آموزش و پرورش، بخشدار عقدا و رئیس شورای شهر عقدا هستم.
پدر تک دانش آموز این مدرسه ادامه داد: من نانوا هستم و به همین دلیل در این روستا ماندگار شده ام، میدانم که قرار دادن معلم برای یک دانش آموز کار سختی است اما امیدوارم که این مدرسه تا پایان مقطه دبستان پسرم برقرار باشد تا فرزندم بتواند درسش را ادامه دهد و برای بعد از مقطع ابتدایی نیز امیدواریم که برای سرویس رفت و آمد آن نیز یاری رسان ما باشند.
مادر این دانش آموز در پایان گفت: پسرم عاشق درس و تحصیل است و میخواهد در آینده پلیس شود، ما وضعیت مالی مناسبی نداریم، پسرم هم در این مدرسه تنهاست و نیاز به توجه بیشتر دارد اما با این حال از ریاست آموزش و پرورش، آقای فتاحی و معلم پسرم تشکر می کنم و امیدوارم که برای فرزند من نیز مانند دیگر دانش آموزان هدیه ای در نظر بگیرند که به درس خواند مشتاق شود.
به سراغ ریاست آموزش و پرورش اردکان رفتیم، محمد اشرفیان در خصوص این مدرسه کوچک گفت: از وظایف ما خدمت رسانی به به دانش آموزان لازم التعلیم است تا ان شالله بتوانیم مبادی ورودی بی سوادی را مسدود کنیم به ویژه اگر دانش آموزان روستایی و محروم باشند.
وی ادامه داد: از افتخارات ما این است که در سایه نظام مقدس جمهوری اسلامی اعلام کنیم که هیچ روستایی در شهرستان اردکان وجود ندارد که دانش آموزی داشته باشد ولی مدرسه ای نباشد، حتی اگر یک دانش آموز باشد، درست است که در قدیم می گفتند روستا به آب زنده است اما اعتقاد قلبی ما این است که روستا به مدرسه ماندگار است.
انتهای پیام/ر*ح.ا
