وقتی روحانی هم از پمپاژ ناامیدی می‌نالد!
یزدرسا: آقای رئیسجمهور در سخنان اخیر خود در جمع نمایندگان مجلس، از آن‌چه سیاه‌نمایی نامید گله کرد و گفت: «برخی رسانه‌ها در نسل جوان پمپاژ ناامیدی می‌کنند...ما را چه شده است؟! در شرایطی که همه کشورهای نفت‌خیز و حتی کشور ثروتمندی همچون عربستان دچار بحران اقتصادی هستند و همه آن‌ها از ذخایر گذشته قبلی خودشان استفاده می‌کنند، تنها در ایران است که با وجود شرایط سخت اقتصادی و کاهش قیمت نفت؛ تورم کاهش یافت، رشد اقتصادی و اشتغال بوجود آمد و نه تنها از ذخیره استفاده نکرد بلکه 30 میلیارد دلار به ذخیره اضافه نمود.»
وی در همین سخنرانی در اقدامی شگفت‌انگیز، فساد بزرگ هشت‌هزار میلیاردی رخ داده در صندوق ذخیره فرهنگیان را «بدهی معوقه»(!) نامید و زبان به شکوه گشود که برخی علاقه به بزرگ‌نمایی فساد دارند و ... الخ.
بگذریم از این‌که متعاقب سخنان رئیسجمهور، حضرت آیت الله مکارم شیرازی از مراجع تقلید در درس خارج فقه خود با اشاره به فساد رخ‌داده فوق‌الذکر تصریح کردند: «چرا باید صندوق ذخیره فرهنگیان با آن سرمایه عظیم، آلت دست عده‌ای از خدا بی‌خبر شود؟!»
کاش رئیسجمهور که این روزها در ماه‌های پایانی دولتش از سیاه‌نمایی و پمپاژ ناامیدی در نسل جوان گله می‌کند، لختی در رویکرد خود و دولتمردانش نسبت به دولت سابق درنگ می‌کرد تا دریابد که در مدت سه سال و اندی دولت‌داری‌شان و البته پیش از آن در دوران تبلیغات انتخابات ریاست‌جمهوری چه حجم سنگینی از سیاه‌نمایی و پمپاژ ناامیدی در نسل جوان و فراتر از آن عموم جامعه داشته‌اند.
مگر همین رئیسجمهور نبود که از هر فرصتی برای تخطئه دولت سابق بهره می‌جست و حتی در آستانه نخستین سفر خود به سازمان ملل و پیش از آغاز مذاکرات هسته‌ای بارها ادعای خالی بودن خزانه را در بوق و کرنا کرد؛ ادعایی که بسیاری از آگاهان حتی وزیر امور اقتصادی دولتش آن را غیرواقعی دانستند.
راستی آن هنگام که دولتمردان برای زمینه‌سازی انجام مذاکرات هسته‌ای و درپوشش آن کوتاه‌آمدن‌های غیرمنطقی و به تعبیری باج‌دادن‌های توجیه‌ناپذیر، آسمان را به ریسمان پیوند می‌زدند، آقای روحانی دلسوز «امید»هایی بود که از دست می‌روند؟!
آن هنگام که جناب معاون اول ادعا می‌کرد «در دوره گذشته... بیش‌ترین فسادها و بزرگ‌ترین فسادهای قرن اتفاق افتاد» هم آقای رئیسجمهور نگران پمپاژ ناامیدی در جامعه بودند یا خیر؟!
آن هنگام که سخنگوی دولت ادعا می‌کرد «700میلیارد دلار از دارایی‌های کشور طی پنج تا شش سال در این کشور خورده و قورت داده شده است» چطور؟ آیا رئیس جمهور کم ترین تذکری بابت این ادعای کذب سخنگوی خود به وی دادند و آیا در پیشگاه ملت از این ادعای کذب تبری جستند؟! مگر ادعای گزاف سخنگوی دولت مبنی بر قورت‌دادن 700 میلیارد دلار دارایی کشور در دولت سابق، امید نسل جوان را تقویت کرد که کم‌ترین تذکری از جانب رئیسجمهور به سخنگوی دولتش مشاهده نشد؟!
مگر معلّق‌کردن همه امور حتی تامین آب آشامیدنی مردم به مذاکرات هسته‌ای و سه سال فرصت‌سوزی به پای آن و در ادامه بزک‌کردن و آفتاب تابان نمایی و دستاوردسازی از برجام و در نهایت بی‌اعتنا به اذعان رئیس بانک مرکزی خودتان دستاورد «تقریبا هیچ» برجامی، امید نسل جوان را دوچندان کرد که رئیسجمهور با اعتماد به نفسی مثال‌زدنی همچنان در غالب سخنرانی‌های خود از دستاوردهای برجام سخن می‌گویند و از سیب و گلابی‌هایی که قرار است در آینده‌ای نامعلوم به بار بنشینند؟
آقای رئیسجمهور می‌داند- و نیک می‌داند- که زمان سخنرانی‌های این‌چنینی مدت‌هاست به سر آمده و برای قشرهای گوناگون جامعه پذیرفتنی نیست که رئیسجمهور به جای ارائه بیلان کاری خود و دولتش، همچنان در عالم زنگ انشا سیر می‌کند و چنین خطابه‌هایی برای عموم مردم جذابیتی ندارد.
و این قصه سر دراز دارد... .
نویسنده: فائزه شورکی
پایان پیام/ف
