به گزارش عصر فرهنگ به نقل از یزد هنر، احمد معین قفقازی از هنرمندان و ناقدان برجسته استان در عرصه تئاتر درخصوص تئاترهای که در استان یزد اجرا می شود اظهار داشت: چندی است فضای نمایشی شهر و دیارمان به سمت و سوی نمایش های طنز و کمدی رو آورده است و ظاهرا بخاطر استقبال مردمی از نمایش های مذکور، تعداد اجراهایی که گاه در یک روز 2 یا 3 سانس علیرغم خستگی عوامل اجرائی و نمایشی آن به روی صحنه میرفته است.

وی گفت: جدیدا نیز شاهد اجراهایی از همین دست در تالار هنر بوده و هستیم که البته تئاتر استان با اینگونه اجراها در گذشته های دور و نه چندان دور نیز غریبه نبوده  و هر از گاهی شاهد اجراهایی بوده است.

 قفقازی تاکید کرد: برخی اجراها به لودگی و هزل نزدیک شده اند و داد مخاطبان را در آورده اند چرا که اجرای نمایش طنز در تمامی زمینه های خود چه از نمایش های سیاه بازی، رو حوضی و کمدی گرفته تا اجراهایی فاخر مانند طنزهای گروتسک تماما نیازمند خبرگی و مهارت های ویژه ای می باشد که گاه قویترین بازیگران تئاتر از عهده اجرای نقش ها و ارائه تیپ ها و شخصیت های خاص آن بر نمی آیند.

وی تصریح کرد: مثلا نقش سیاه که در نمایش های خیمه شب بازی یا تئاتر رو حوضی یا سیاه بازی هر کدام ویژگی های خاص خودش را دارد و هر کدام باید که در جای خودش و موقعیت ویژه اش ارائه گردد بقدری حساس و حائز اهمیت است که بودند کسانی که تا حد اسطورگی ارائه این نقش ها پیش می رفتند و اگر بطور مثال در نقش سیاه، بازی می گردند نقش هایی مانند رو حوضی یا خیمه شب بازی را بازی و اجرا نمی کردند حتی بعضا جرات نمی کردند جای دیگری بازی کنند واین نکته در اجراهایی که در یزد می شود جای تعمل دارد چرا که نه تنها مرز بین اینگونه اجراها به شدت در همدیگر مخلوط شده بلکه گاه دیده می شود کسی نوع نقش سیاه صحنه ای را در نمایش روحوضی بازی می کند یا اینکه ویژگی های یک نمایش روحوضی را بصورت سالنی و بر روی سن در معرض دید مخاطبان قرار می دهند که نشان از بی تجربگی و عدم شناخت کسانی که اینگونه کارهایی را ارائه می دهند دارد و بیشتر نمایانگر این است که صرفا موفقیت گیشه و در آمد زائی اینگونه آثار تمایل آنان به اجراهای این چنینی را پدید آورده است.

وی با اشاره به ضرورت کیفیت بخشی به تولیدات نمایشی اذعان کرد: به هرحال موارد مطروحه علیرغم حساسیت بالا لزوم لحاظ کردن آن در مباحث نمایش به عنوان تجارب اولیه قابل تجمل و تعمل است ولی نه به این معنا که در همین وادی توقف و تعمل و تحمل کنیم و در جا زدن و مطبق تمایل مخاطب کار کردن، تنبلی و عدم درک و تجربه در مراحل مختلف را برای ما به ارمغان داشته باشد! یادمان باشد اینگونه نمایش های بعنوان ژانرهای خاص نمایشی دارای موقعیت خاص و ویژگی هایی می باشد و مانند هر رشته ی دیگر هنری ویژه گی ها، شرایط خاص و توانمندی های مورد نیاز خودش را طلب می نماید و صرف تمایلات یک گروه اجرایی برای اجرا که بعضا از روی هوس و بی تجربگی دست به اجرای کارهای طنز یا کمدی میزنند دلیل مناسب و معقولی برای اجرای این گونه کارها نمی باشد.

این نقاد گفت: با جراهایی از این دست که در زمینه انواع کارهای کمدی ارائه گردیده، در حد تجربه واجراهای اولیه نه تنها قابل قبول بوده است که جای قدر دانی هم دارد ولی از آنجا که احساس خطر می شود که نکند بخاطر تساهل در پذیرش مخاطبان ، اجراهایی در حد و اندازه هایی نازل تر و یا تکراری و کلیشه گونه و کپی برداری از اجراهای موفق دیگران ارائه شود.

وی اظهار داشت: خوب است اهالی تئاتر بویژه دوستانی که تجربه های خوب و موفقی ر زمینه تئاتر کمدی داشته و دارند انجمن یا پایگاهی را تدارک ببینند تا در این زمینه از اجراهای سخیف و حقیر و مبتذل جلوگیریی نمایند که صدا البته نباید این امر بصورت ممیزی و ساختن مانع بر سر راه دیگران جلوه گری نماید بلکه با گردهمایی و تحقیق و گرد آوری آخرین دست آورد های این گونه آثار و استفاده از تجربه های جدید و پیراستن و پیوستن به نو آوری های بومی، خالق و خلق آثار نو و ایجاد سبک های بومی و اختصاص ی در شهر و دیارمان باشیم.

واین هنرمند برجسته تاکید کرد: مسئولین فرهنگی شهرو دیارمان هم بهوش باشند تا به بهانه ایجاد شادی در جامعه به هر شخصی و گروهی اجازه تعدی و سوء استفاده در اجراهای نمایشی داده نشود و گرنه روزی خواهد آمد که همین مسئولین در تقابل با این افراد قرار بگیرند و داستانهایی که در گذشته ای نه چندان دور شاهد آن بوده ایم در سطح کلان تر گریبان آنان و تئاتر استان را بگیرد و تکرار شود.