به گزارش عصر فرهنگ، محسن ذاکری نیا کاشی ها و آجرها، منبر سنگی، ساعت چوبی، زیلوها، درب قدیمی مسجد و سماور ذغالی را از جمله اشیای به نمایش درآمده در گنجینه عنوان کرد و افزود: هرکدام از این اشیا ویژگی منحصر به فردی را دارا می باشند و با وجود تک تک این اشیای ارزشمند ، گنجینه ای گرانبها، زیبا و جذاب برای هر بیننده ایجاد شده است.

وی تصریح کرد: گنجینه مسجدجامع کبیر در ایام نوروز پذیرای علاقمندان، مسافران و گردشگران نوروزی می باشد و همکاران این اداره کل با حضور خود در این مجموعه اطلاعات موردنیاز را در اختیار علاقمندان قرار می دهند.

این مقام مسئول درخصوص اشیای موجود در این موزه اظهار داشت: مجموعه‌ای از کاشی‌ها با تکنیک‌های ساخت متفاوت در گنجینه مسجد به نمایش درآمده است. این کاشی‌ها عبارتند از کاشی‌های زرین فام یا طلایی دوره ایلخانی (قرن هشتم هـ.ق) که جز قدیمی‌ترین کاشی‌های بجا مانده از مسجدجامع یزد می‌باشد. کاشی‌های معرق دوره تیموری (قرن نهم هـ.ق) که بیشترین تزئینات حال مسجد را در بردارد و کاشی‌های هفت رنگ دوره قاجار.  برخی از کاشی‌های معرق خطی نیز در دوران پهلوی اول جهت مرمت و بازسازی بخش‌هایی از مسجد استفاده شده که در گنجینه در معرض دید قرار دارد.

منبر سنگی این مسجد به صورت سه تکه ساخته شده و سنگ مرمر آن بدست آمده از معادن توران پشت یزد که یکی از بهترین معادن سنگ مرمر ایران است، می باشد و تاریخ ساخت آن به اواخر دوه قاجاریه باز می‌گردد.

همچنین ساعت چوبی این مسجد به گفته برخی از معمرین و قدمای محله مسجد جامع، پس از اقدام مرحوم حاج محمدعلی وزیری به تعمیر و بازسازی مسجدجامع، در سال 1324هـ.ش توسط فردی خیر به این مسجد اهدا گردیده است.

گفتنی است قدیمی‌ترین زیلوی موجود در گنجینه مسجد جامع، متعلق به سال 1204 هـ.ق می باشد و حتی تاریخ بافت این زیلوها تا دوره معاصر هم می‌رسد. کارگاه بافت اکثر این زیلوها میبد بوده و نام بافنده بر آن نقش بسته است. هم چنین علاوه بر نقوش تزیینی مرسوم در هنر زیلوبافی، در حاشیه آن‌ها نیز کتیبه‌ای مبنی بر وقف بودن آن بر مسجد بافته شده است.

ذاکری نیا در مصاحبه با باشگاه خبرنگاران خاطرنشان ساخت: بخشی از پرده کعبه به طول 90/5 و عرض 20/3 سانتی‌متر که در سال 1345 هـ.ش از طرف پادشاه عربستان به ایران اهدا گردیده، زینت بخش این فضای معنوی است و تکنیک بافت آن نیز به روش فتیله دوزی با مفتول نقره و الیاف ابریشم می‌باشد.

وی در خاتمه عنوان کرد: درب قدیمی چوبی مسجد ارتفاعی حدود 3 متر دارد و چوب آن از درخت گردو می‌باشد. تزئینات منبت‌کاری و گره ساده و کم کار روی درب ایجاد شده است که احتمالاً قدمت این درب به دوره افشاریه می رسد.