یزدامروز؛این روزها ناکارآمدی دولت یازدهم بر کم‌تر کسی پوشیده مانده است. حتی بسیاری از کسانی که به هر دلیل همچنان در جلوت از دولت و رئیس‌جمهور و برجام و برجامیان حمایت می‌کنند و در مدح تدبیر و کشورداری‌شان سخن می‌رانند، در خلوت به ضعف شدید دولت و نارضایتی روزافزون جامعه از سیاست‌ها و عملکردهای دولت اذعان می‌کنند. شاید آن روزها که روحانی از گشایش صد روزه سخن می‌گفت و رسانه‌های خاص آن‌گونه در مدح دیپلماسی شخص وی و مهارت تیم مذاکره‌کننده‌اش قلم می‌فرسودند، تصور نمی‌کردند که در بازه زمانی نه‌چندان زیاد، موج نارضایتی‌ها از عملکرد دولت این‌گونه به حرکت درآید و سرمایه اجتماعی دولت موسوم به تدبیر و امید این‌‌سان تنزل یابد. از این رو نباید از مانورهای روانی دولت برای انحراف اذهان مطالبه‌گر شگفت‌زده شد.

این‌که در اوج بحران معیشت جامعه و بدعهدی‌های آمریکا و دستاوردهای «تقریبا هیچ» برجامی، رئیس‌جمهور و رسانه‌های همسو با دولت، برآنند تا مسائلی حاشیه‌ای را به جای مسائل اصلی بنشانند و ذهن‌ها را بدان سو معطوف کنند، در همین راستا قابل ارزیابی است. از این روست که شاخ و شانه ‌کشیدن‌های آن‌چنانی برای منتقدان برگزاری کنسرت‌های کذایی و نظایر آن برای آگاهان ژرف‌نگر، طبیعی است و  علی‌القاعده بخشی از یک سناریوی حساب شده به شمار می‌آید.

در یکی از آخرین نمونه‌ها از این دست می‌توان به استعفای سه وزیر کابینه اشاره کرد؛ آن هم استعفایی در آخرین ماه‌های عمر دولت!! اهداف دولت از این نمایش استعفا و به تعبیری ترمیم کابینه بر خبرگان فن پوشیده نیست. دولت در این روزها با موج مطالبات بحق توده‌های گوناگون جامعه و گروه‌های مرجع روبه‌روست و به دلیل نوع نگاه و مدیریت ضعیف خود تاکنون نتوانسته به آن‌ها پاسخ دهد و طبیعی است در اندک مدت باقی‌مانده نخواهد توانست اقدام خاصی انجام دهد. دولتمردان و رسانه‌هایی که از معجزات پیش روی توافق ژنو و لوزان سخن می‌گفتند و در وصف معجزات مقدر برجام قصیده‌ها می‌سرودند، اینک با چشم‌های حیرت‌زده مردمانی رو‌به‌رو هستند که اینک به خوبی از غیرواقعی بودن آن‌ وعده‌ها آگاه شده‌ و دریافته‌اند که از تنور پرطمطراق برجام، چیزی بیش‌تر از همان «تقریبا هیچ» مشهور به دست نمی‌آید و آن‌همه ادعاهای پرزرق و برق اغلب در راستای بزک کردن‌ حرفه‌ای برجام برای اسکات منتقدان و دلخوش‌نمودن عموم مردم بوده است.

پس چه خوب است در این ماه‌ها که پایگاه اجتماعی دولت و شخص رئیس‌جمهور به شدت افت کرده -و گواه ‌آن بسیاری از نظرسنجی‌های انجام‌شده و نیز استقبال مطلوب از رئیس دولت موردانتقاد دولتمردان فعلی است- با شیوه‌هایی حساب‌شده همچون استعفای چند وزیر، از حجم سنگین انتقادها کاست و بار دیگر موج‌ ساخت و بر آن سوار شد تا در آیند‌ه‌ای نه‌چندان دور که موسم انتخابات فرا‌می‌رسد بتوان چونان سال 92 با وعده‌هایی شیرین آن‌چنانی سرمایه‌ آرای جامعه را به سوی خود هدایت کرد. اما هر چه باشد، بعید است دولت بتواند با چنین شیوه‌هایی اعتماد و امید از دست رفته قاطبه ملت را بازگرداند؛ چه این‌که انتظار جامعه از دولت، تغییر واقعی رویکردهای دولت است نه تعویض تاکتیکی چند وزیر آن‌هم در آخرین‌ماه‌های عمر دولت آن‌هم وزرایی که نقش چندانی در تشدید اوضاع نابسامان اقتصادی کنونی ندارند. دولت اگر واقعا در اندیشه اصلاح خود است، باید قبل از همه وزرای اقتصادی چون نعمت‌زاده و زنگنه و طیب‌نیا و ... را برکنار کند و در پیشگاه ملت بابت خسارت محض برجام عذرخواهی کند. و الا حرکاتی چون استعفای چند وزیر تاثیری در نوع قضاوت مردم و نخبگان ندارد. در این باره نکات گفتنی فراوان است.

نویسنده: فائزه شورکی

پایان پیام/ف