به گزارش یزدبانو، به نقل از انقلاب نیوز،سید محمد مهدی موسوی؛ «به پهلوى شکسته فاطمه زهرا(س) قسمتان می دهم که حجاب را، حجاب ‏را، حجاب را، رعایت کنید.»

تاکیدی چنین آن هم با تشدیدی سه باره در وصیت نامه یک شهید سال های دفاع مقدس ، مرا یاد آن گفتار معروف بزرگ مرجع جهان تشیع حضرت آیت الله بروجردی (ره) انداخت که در اواخر عمر پربرکتش فرمود: :« ای کاش به جای پذیرش مرجعیت عام شیعیان جهان، در قضیه مبارزه با کشف حجاب به شهادت می رسیدم».

وقتی بزرگی– حالا چه از علما و مراجع عظام و چه مسئولان و دلسوزان کشور-  از وضع بغرنج و اسفبار بدحجابی و بی عفتی در جامعه گله و انتقاد می کند، معمولاً برخی رسانه های جمعی از جمله صدا و سیما، چندین و چند مصاحبه و گزارش و برنامه در این باره تولید کرده و دست به انتشار یا پخش آن ها می زنند؛ همچنین برخی نهادها احیاناً بیانیه هایی صادر می کنند، اما واقعیت موضوع را که دنبال کنیم متوجه می شویم که علیرغم همه این برنامه ها و تلاش های فرهنگی و رسانه ای، هنوز هم وضع موجود جامعه ما در این باره ، آن چنان که انتظار می رود مطلوب نظام اسلامی و جامعه شیعی نیست.

در این میان آنچه مایه تاسف مضاعف است، برخورد گاه صرفاً شعاری و نیز غلبه نگاه های سیاسی به این مقوله کلیدی در جامعه اسلامی است.

تاسفانه بسیاری از چهره های سیاسی خاصه در فُرجه انتخابات- حالا به هر دلیلی و احیاناً به زعم خود برای کسب آرای بیشتر- حرف هایی درباره موضوع عفاف و حجاب بر زبان می رانند که با نگاه مکتبی و ارزشی امام راحل و مقام معظم رهبری – اگر نگوییم تضاد – زاویه ای قابل توجه دارد؛ امام عظیم الشانی که سیره گفتاری و سبک زندگی اش به همه دنیا نشان داد هیچ چیز برایش مهم تر از اجرای احکام اسلام و تقویت مبانی دینی نیست. غیر از این اگر بود ، نمی فرمود که: «تا آخرین قطره خون می ایستم تا اسلام پیاده شود و زمانی که بخواهند دست من را ببوسند تا اسلام را از بین ببرند یا تضعیف کنند، من این دست را قطع می کنم ولی نمی گذارم اسلام تضعیف شود».

این هم بخشی از بیانات خلف صالحش ، امام خامنه ای است که به صراحت فرمود: «باید مسائل ارزشی اسلام در جامعه‌ی ما احیاء بشود. مثلاً مسأله‌ی حجاب، یک مسأله‌ی ارزشی است. مسأله‌ی حجاب، مسأله‌یی است که اگرچه مقدمه‌یی است برای چیزهای بالاتر، اما خود یک مسأله‌ی ارزشی است. ما که روی حجاب این‌قدر مقیدیم، به خاطر این است که حفظ حجاب به زن کمک می کند تا بتواند به آن رتبه‌ی معنوی عالی خود برسد و دچار آن لغزشگاههای بسیار لغزنده‌یی که سر راهش قرار داده‌اند، نشود.»

در این مجال کوتاه ، ذکر سه نکته کلیدی شاید راهگشا و مفید باشد؛
1- آنچه در سال های اخیر و به موازات تشدید فعالیت های ضدفرهنگی دشمن با ابزارهای گوناگون ارتباطی و تکنولوژیکی ، مایه نگرانی و دغدغه مندی افزون تر متدینین و علما شده ، ناظر به خلأ و یا ضعف در نگاه راهبردی و تکلیف مدارانه در امر مقابله با بدحجابی در جامعه است؛

توجه به این موضوع از آن رو حایز اهمیت است که می دانیم اساساً مسایل فرهنگی از آن دسته مسایلی نیست که لزوماً بتوان در کوتاه مدت به اهداف مورد نظر در آن ها دست یافت ، ضمن آن که آسیب شناسی عملکرد دستگاه های متعدد فرهنگی و اجرایی کشور در این باره و نیز رصد و پایش حال و روز فرهنگی و اخلاقی جامعه امروز ایرانی، نشان می دهد که برای مقابله با بدحجابی و بدپوششی نه صرفاً برخورد قهری و پلیسی راهگشاست و نه صرف کار فرهنگی بدور از الزامات برخورد آمرانه در موارد خاص.

به دیگر سخن، تقویت فرهنگ عفاف و حجاب می طلبد که پروژه های متعددی را تعریف کرد که در درون آن ها به برنامه های تشویقی ، ترویجی ، اجرایی ، آموزشی و در نهایت انتظامی و قضایی توجهی خاص و هدفمند شده باشد.

2-برای مقابله با روند بدحجابی و بی عفتی این انتظار به طور جدی وجود دارد که مسئولان نه از روی انفعال و از این حیث که حالا بخواهند تکلیف را از سر خود باز کنند ، بلکه شجاعانه با این معضل برخورد نموده و در این میان از فشارها و البته نیش و کنایه های برخی رسانه های مغرض یا گمراه داخلی و خارجی، همچنین تخریب برخی افراد و جریانات خاص، هراسی به دل راه ندهند.

بی شک این مهم محقق نخواهد شد مگر در پرتو همدلی و همزبانی مسئولان و قوای سه گانه در سایه تبعیت از رهنمودهای مقام معظم رهبری و مراجع بزرگوار تقلید.

اهمیت و ضرورت این همدلی و همزبانی وقتی بیشتر عیان می شود که بدانیم در حال حاضر حدود 26 دستگاه دولتی و غیر دولتی در مساله عفاف و حجاب دخیل هستند و طبعاً کار جدی و اثرگذار در این عرصه به جهت دارا بودن صبغه فرهنگی موضوع از ظرافت ها و حساسیت های خاصی برخوردار است.

3-همچنین فراهم سازی بستری مناسب از سوی رسانه ها، نخبگان و نهادهای دولتی و مردم نهاد در کشور بایسته دیگری است که در قالب آن، می توان اُمید داشت تا عفاف و حجاب به یک مطالبه اجتماعی در سطح ملی مبدل شود و قطعاً آنگاه است که همه مردم با هر سلیقه سیاسی و طرز تفکری می پذیرند که برای داشتن خانواده و جامعه ای سالم، اجرای طرح هایی از قبیل مبارزه هوشمند با معضل بدحجابی ، امری است کاملاً لازم و غیرقابل اجتناب.

انتهای پیام/ ش