یزد رسا‎؛ یکی از شعارهای دولت یازدهم تقویت و بهبود روابط با همسایگان بود. قرار بود عزت و احترام به پاسپورت ایرانی بازگردد و در سایه تعامل و گفتمان و با پرهیز از درشت‌گویی‌های ادعایی! و رفتارهایی که دوستان اعتدالی، خارج از عرف دیپلماسی می‌خواندندش، یخ‌های میان ایران و برخی کشورهای جهان از جمله در منطقه غرب‌ آسیا و به طور خاص خلیج فارس ذوب شود و روابط فیمابین، بهبود یابد.

اینک بیش از سه سال از زمان انتخابات دکتر روحانی به  ریاست جمهوری و ‌کمی کم‌تر  از زمان تنفیذ و تحلیف رئیس جمهور و آغاز به کار دولت یازدهم سپری شده است. روابط ایران با دولت‌های منطقه در چه وضعیتی قرار دارد؟!

دولت قبلی که اعتدالیون، آن را درشت‌گو و کارنابلد در عرصه سیاست خارجی می‌نامیدند، قدرت را به دولت جدید واگذار کرده و قریب به سه سال است که سکان سیاست خارجی با هدایت آقایان اعتدالی و در راس همه دکتر محمدجواد ظریف- دیپلمات همیشه خندان- کنترل می‌شود. سکانداری جناب ظریف در عرصه خارجی چه دستاورد قابل اعتنایی برای کشور به دنبال داشته است؟ آیا روابطمان با دولت‌های همسایه تقویت شد؟! آیا عربستان، بابت حادثه تلخ فرودگاه و فاجعه منا درصدد جبران و عذرخواهی برآمد؟! یا این که به واسطه تسامح دولت یازدهم، گستاخ‌تر از گذشته هل‌من مبارز می‌طلبد؟!

تاملی کوتاه در آخرین گردن‌فرازی عربستانی‌های متکبر، پرده بهتری از واقعیت را نشان می‌دهد:

1 . «ترکی الفیصل» رئیس سابق دستگاه اطلاعات عربستان در اجتماع حامیان گروهک منافقین در پاریس حاضر شده است.

2 . وی از مرگ مسعود رجوی سرکرده این گروهک تروریستی خبر داده و خطاب به مریم رجوی از مسعود به عنوان «همسر مرحومتان» یاد کرده است.

3 . نامبرده در رویکردی هم‌افزا با گروهک تروریستی تصریح کرده است: «من هم می‌خواهم که رژیم (ایران) سقوط کند.»

بی‌گمان این مداخله‌ای آشکار در امور داخلی ایران است که توسط سعودی‌ها انجام می‌شود. برای پی بردن به عمق خباثت این‌گونه مداخله‌جویی‌های فاحش، کافی است در فرمایشات اخیر رهبر معظم انقلاب تامل کنیم که فرموده بودند جمهوری اسلامی ایران در مسائل بحرین هیچ دخالتی نکرده و نخواهد کرد... . این در حالی است که بحرین کشوری است با اکثریت شیعی و همسو با ملت ایران و حال آن که حکومت وهابی سعودی هیچ نسبت و سنخیتی با ملت و حکومت ایران ندارد و با این همه، گستاخ تر از هر زما از سقوط نظام ایران دم می‌زنند!

به راستی آیا وزارت خارجه به عنوان پیشانی دولت در عرصه سیاست خارجی توانسته است با سیاست لبخند و گفتمان‌ مورد نظر خود، به گونه ای شایسته و بایسته از عزت و اقتدار جمهوری اسلامی ایران دفاع کند؟!

نویسنده: فاطمه فائزی