مقامات ریاست جمهوری افغانستان تاکنون در این مورد، اظهار نظری نکرده‌اند. «حامد کرزی»، رئیس جمهور افغانستان، موفقیت روند صلح، انتخابات شفاف، توقف عملیات شبانه و حمله به منازل مردم، آزادی زندانیان «گوانتانامو» و تجهیز نیروهای امنیتی افغان را به عنوان شروط برای امضای پیمان امنیتی با آمریکا تعیین کرده بود. این در حالی است که در ابتدا آمریکا با خوشبینی فکر می‌کرد که موضوع امضای پیمان امنیتی با افغانستان با چند روز مذاکره حل خواهد شد، به همین سبب، «سوزان رایس» مشاور امنیت ملی باراک اوباما برای مذاکرات بیشتر به کابل آمد اما حامد کرزی در دیدار با وی همچنان بر عملی شدن شروطش تاکید کرد. دیدار رایس و کرزی به حدی برای آمریکا ناامید کننده بود که مشاور امنیت ملی اوباما پس از این دیدار گفت: «پس از دیدار با حامد کرزی ناامید شدم.» همچنین با جدی‎تر شدن تنش‎ها بین افغانستان و آمریکا، واشنگتن باز هم امیدوار بود تا بتواند از راه مذاکره، پیمان امنیتی با افغانستان را به امضا برساند، به همین منظور «جیمز دابینز» نماینده ویژه آمریکا برای افغانستان و پاکستان، دومین فرستاده آمریکا به کابل آمد. اما دیدار دابینز با کرزی هم نتیجه‎ای نداشت و دولت افغانستان بر عملی شدن شروطش تاکید کرد و آمریکا بار دیگر از مذاکره برای امضای پیمان امنیتی ناامید شد؛ این ناامیدی به حدی بود که «چاک هیگل» وزیر دفاع آمریکا در سفرش به افغانستان از دیدار با حامد کرزی صرفنظر کرد و آن را بی فایده دانست. البته دولت آمریکا باوجود تاکید بر مذاکرات برای امضای پیمان امنیتی با افغانستان، راه هشدار و تهدید را نیز آزمود و اعلام کرد، اگر پیمان امنیتی تا پایان سال 2013 میلادی امضا نشود، این کشور تمام نظامیانش را از افغانستان خارج می‎کند. تهدیدها در حالی مطرح شد که همزمان دابینز در اظهاراتی گفت، آمریکا به آسانی از افغانستان دست نخواهد کشید. حامد کرزی در این مدت اندکی از موضع خود عقب نشینی نکرد، اما آمریکا با همه ترفندهای که داشت سرانجام مجبور شد تا در مقابل دولت افغانستان کوتاه بیاید.