سرو ابرکوه؛ ازهمان اوان روی کار آمدن دولت یازدهم و بلکه قبل از آن، جریانی خاص می کوشید با گره زدن همه مشکلات موجود به آمریکا، راه حل اساسی را تعامل با کاخ سفید و کوتاه آمدن در برابر شیطان بزرگ تبلیغ و چنین وانمود کند که با مذاکره و رفع سوء تفاهم‌ها با غربیان به ویژه ایالات متحده می توان گام های بسیار بزرگی در جهت شکوفایی اقتصادی و بهبود اوضاع معیشتی جامعه برداشت. مذاکرات با 5+1 و نیز مذاکرات مستقیم با آمریکا در موضوع هسته‌ای هم در این راستا انجام شد. فراموش نکرده ایم در دوران مذاکرات، چگونه برخی اشخاص و رسانه ها از شدت ذوق زدگی در پوست خود نمی گنجیدند و از فتح الفتوح و نظایر آن سخن می گفتند. در همان میانه مذاکرات هم آمریکائیان بارها و بارها بر خلاف ادب تعامل و مذاکره، ایران اسلامی را با زبان تهدید مخاطب قرار دادند و به زعم خود برای ایران و ایرانیان خط و نشان کشیدند و اما آن گونه که باید و شاید، جواب قاطعی از برخی متصدیان ذی ربط دریافت نکردند. 

در همان ایام بود که رهبری علیرغم بازگذاشتن دست دولتمردان برای مذاکره با آمریکا فرموده بودند به مذاکرات خوشبین نیستم و البته چندی بعد و با استمرار تهدیدهای طرف مقابل هشدار داده بودند که مذاکره زیر سایه تهدید چه معنایی دارد؟!از یاد نبرده ایم که همان زمان برخی در داخل و خارج به تصریح و تلویح خوش بین نبودن رهبر فرزانه به مذاکرات را برنمی تابیدند و برخلاف نظر دقیق ایشان، از آینده های روشن در فراروی مذاکرات سخن می گفتند و حل بسیاری از مشکلات اقتصادی جامعه و ... .  رسانه هایی خاص هم چه چه کنان آینده هایی رؤیایی را برای ملت ایران ترسیم می کردند!

اینک اما مدت هاست که علیرغم همه نهیب های دلسوزان و منتقدان، توافق هسته‌ای به فرجام رسیده و دولت ایران همه تعهدات خود در برجام را یکطرفه و شتابان انجام داده؛ به گونه ای که این شتاب و دقت در انجام تعهدات حتی شگفت زدگی طرف های غربی و آمریکا را هم به دنبال داشته و آنان ناچار از ابراز تحیر خود شده اند. اما نتیجه چه شد؟ آیا انتقادهای منتقدان و خبرگان فن نابجا بود؟! آیا هشدارهای کمیسیون ویژه بررسی برجام عاری از واقع بینی بود؟! آیا تصویب مهم ترین توافق تاریخ جمهوری اسلامی در 20 دقیقه بدون تامل در گزارش کارشناسانه کمیسیون ویژه اقدامی قابل دفاع بود؟ آیا آقای لاریجانی برای مدیریت تاسف بار خود در آن روز و نتایج آن، پاسخی دارد؟! و ده ها و صدها آيای دیگر.

در این باره درد دل ها فراوان است و «سینه می گوید که من تنگ آمدم فریاد کن»؛ باید در مطالب متعدد به واکاوی واقعیت برجام و بدعهدی‌های شیطان بزرگ پرداخت؛ اما برای نمونه می‌توان به این فرمایش رهبر فرزانه انقلاب در اولین روز سال جدید در جمع زائران و مجاوران حرم مطهر رضوی اشاره کرد که تصریح کردند: « در همین توافق نیز امریکایی‌ها به آن‌چه وعده داده بودند، عمل نکردند و به تعبیر وزیر محترم امور خارجه، بر روی کاغذ تعهداتی را انجام دادند اما در عمل و از طریق راه‌های انحرافی مانع از تحقق آن تعهدات شدند. اکنون با وجود توافق هسته ای، همچنان معاملات بانکی ما دچار مشکل است و پول‌های ایران نیز بازگردانده نشده است» و این تنها یک جلوه از تیزبینی رهبری عالیقدر است آن گاه که ماه‌ها قبل از انعقاد توافق تصریح کرده بودند به مذاکره با آمریکایی‌ها خوش‌بین نیستند. آیا کسانی که آن روزها این‌گونه سوار بر مرکب احساسات بر طبل خوش‌بینی می کوبیدند، پاسخی قابل قبول و غیرانتزاعی برای ارائه به ملت و منتقدان دارند؟! فاعتبروا یا اولی‌الابصار!

نویسنده: فاطمه فائزی