به گزارش سرو ابرکوه؛ مادران ایرانی همواره به‌عنوان اسوه‌های عشق ومهربانی شناخته می‌شوند، فرشتگانی که حضورشان شالوده اصلی خانواده‌های ایرانی را تشکیل می‌دهد و گاهی در سخت‌ترین شرایط زندگی نیز توکل و ایمان به خداوند را فراموش نمی‌کنند.

به همین مناسبت مهمان فضای گرم و مهربان خانواده یزدی با چهار دختر معلول شدیم که حرف‌های زیادی برای گفتن داشتند، پدر و مادری که جوانی و لحظات خوش خود را در راه نگهداری از فرزند ناشنوا فدا کردند. زندگی این خانواده اگرچه با سختی‌های بسیاری همراه بوده اما روحیه بالای این مادر و پدر و وجود فضایی صمیمی میان آنها و فرزندانشان به عنوان الگوی تاثیر گذار برای خانواده‌ها است.

ربابه مختاری مادر 60 ساله‌‌ خانواده در گفتگو با خبرنگار یزدرسا، از زندگی با چهار فرزند دختر ناشنوای معلولش گفت و اظهار کرد: ازدواج فامیلی دلیل اصلی معلولیت فرزندانم است، زمانی که با پسر عمه‌ام ازدواج کردم نمی‌دانستم نتیجه این ازداواج اینگونه ختم می شود ولی به خدا توکل کردیم و به دلیل عشق و همبستگی که در بین ما وجود داشت هیچ موقع ناامید نشدم و سعی کردم زمینه‌های پیشرفت را برای فرزندانم فراهم کنم.

این مادر فداکار افزود: من وهمسرم سخت‌ترین شرایط زندگی نیز توکل و ایمان به خداوند را فراموش نکردیم وهیچ موقع در زندگی ناامید نشدیم چرا که وقتی خود را با خانواده‌هایی مقایسه می‌کنیم که فرزندان معلول جسمی و ذهنی دارند می‌بینیم که آنها در شرایط خیلی سخت‌تری به سر می‌برند.

این مادر سالخورده مهربان به سختی‌هایی که برای تحصیل فرزندان ناشنوایش وجود داشته است اشاره کرد وگفت: آموزش و تحصیل فرزندانم کار بسیار دشواری بود. اکرم یکی از دختر های من که اکنون به عنوان خیاط نمونه کشوری شناخته شده است، در آن زمان هیچ مدرسه‌ای او را قبول نمی‌کرد و دائم مدرسه او را تغییر می‌دادند؛ ولی به دلیل استعداد و علاقه زیاد او به رشته خیاطی توانست به عنوان یک خیاط نمونه در کشور معرفی شود و در سال‌ 75 در این رشته به عنوان معلم ناشنوایان به استخدام آموزش و پرورش در آمد.

وی ادامه داد: علی‌رغم نگاه‌های سخت و ناراحت کننده دیگران هیچ موقع از داشتن چنین فرزندانی خجالت نکشیدیم و آنها را در خانه زندانی نکردیم وهمین عاملی شد تا همه آنها هر عرصه‌ای که به ان علاقه دارند را انتخاب کنند و موجب افتخار خانواده شوند.

خانم مختاری با بیان اینکه سه دختر ناشنوای من ازدواج کرده‌اند و در زندگی شخصی خود نیز موفق هستند، گفت:  هیچ‌وقت از خدا گله‌ای نکردم و همیشه با خودم می‌گویم، حتماً صلاح و مصلحتی بوده که این بچه، معلول شده است. در همه این سال‌ها به عشق دخترانم، همه سختی‌ها را به جان خریده‌ام و ازخداخواسته‌ام که تا زمانی که زنده هستم، قدرت و توانایی بدنی به من بدهد تا هیچ‌وقت از نگهداری فرزندم خسته نشوم.

پدر این خانواده 70 سال دارد و با شغل بنایی نیازهای مالی خود را تا کنون تامین می کرده است اکنون چند سالی دچار سکته شده و توان کار ندارد. ولی با این وجود توانسته مشکلات زندگی حل کند و آبرومندانه خانواده پرجمعیت خود را مدیریت کند.

مادر خانواده رجبی با اشاره به بیماری که چند سالی است همسرش دچار شده است، افزود: همسرم با همه مشکلات زندگی تا اینجای کار روی همه مشکلات را کم کرده و توانسته است آبرومندانه خانواده پرجمعیت خود را مدیریت کند. اما دغدغه هایی هم داریم و از همه مسئولین خواستاریم در خصوص خانوداده‌هایی که دارای شرایطی همچون ما هستند اقدامات و حمایتی بیشتری را انجام دهند.

وی گفت: مسئولین باید به این نکته توجه داشته باشند که این گونه افراد معلول توانایی انجام کار دارند باید بیشتر به آنها توجه و رسیدگی شود و به حال خوشان رها نشوند.

این خانواده تاکنون هیچ‌گونه کمکی از بهزیستی یا کمیته امداد دریافت نکرده‌اند، و توانستد با تلاش زندگی بسیار سخت و دشوار خود را بگذرانند.

انتهای پیام/د