سرو ابرکوه؛؛

زمانی نه چندان دور در سرزمینی در همین نزدیکی شیرمردانی زندگی می کردند که جانشان در مقابل اعتقادشان هیچ ارزشی نداشت و برای حفظ آب و خاک عاشقانه رفتند و جاودانه ماندند.

آنقدر بی ادعا بودند که حتی نخواستند نشانی از آنها باقی بماند حتی به اندازة یک سنگ قبر، جایی نخواستند به اندازه ی یک گور. آنان رفتند تا من و تو و تاریخ و جغرافیای این مملکت دست نخورده باقی بماند.

تخت جمشید، عالی قاپو، اروند، کارون، خرمشهر و شوش دانیال؛ ولی من و تو چه کردیم؟ اعتقادمان چه شد؟ به خاطر جانفشانی همین شهدا کارون همچنان می خروشد و تخت جمشید فوج و فوج گردشگر به خود می بیند ولی از آنها چه باقی مانده جز استخوان های خورد شده که حتی جائی برای دفنشان به آنها ندادیم.

من نام آنها را نمی دانم، نشان آنها را کسی پیدا نکرده، حتی پلاکی از آنها نمانده!

این شیرمردان روز و پارسایان شب حتی توقع یک وجب خاک گور را از ما نداشتند. من و تو آنها را نمی شناسیم و لیاقت همسایگی مدفن آنها را نداریم. خوش به حال آنها  و وای بر ما که آرمان هایمان را فدای مسند و ثروت کردیم.

بر مسند قدرت نشستیم و ثروت اندوز شدیم و یادمان رفت چگونه به این روزها رسیدیم روزهای دود و آتش و خون. و فراموش کردیم آرامش امروز و ثروت اندوخته را مدیون همین  پاره استخوان ها  هستیم.

البته نباید زیاد هم مأیوس بود چون ملت وظیفه خود را می داند و به قول مرشد و مرادمان، ملت همیشه تکلیف خود را خوب می داند و از مسئولین جلوتر است. ملتی که 8 سال حماسة دفاع را آفریده، چهار دهه در مقابل همة ترفندهایش مقاومت کرده و در روزگار  فتنه حماسه 9 دی را می آفرید.

این ملت قدر خون های ریخته شده را می داند و دینش را ادا می کند...

ای شهید : هنوز مردم دارالعباده زنده اند و برای پاسداری خون تو یک دنیا حماسه می آفرینند و این ملت ثابت کردند که هنوز راه شهید صدوقی ها فراموش نشده گرچه فتنه گران برای نابود ی آرمان های شهدا دندان طمع تیز کرده اند.

عطر شهید است که جان می دهد         
بر همگان راه نشان می دهد
نامة عشقی که ز خونش نوشــت          
مـژدة مُد هامتان می دهـد
مکتب سرخ شهدا ماندنیســـــت          
شور و شعور و هیجان می دهد
گر چه بُریدند سر لالـــه را                     
نوک سنان باز اذان می دهد
خُلق و منش، منطق و حرف شهید          
جامعه را نیز تکان می دهد
درس شرف درس وفا، درس دین            
بر زن و مرد، پیر و جوان می دهد
قبر شهید است بهشت برین                    
نور به کُل دو جهان می دهد
مادر غمدیدة آلاله گفت                        
قبر گلم بوی جنان می دهد
واله و حیران شهیدان شدم
دست به دامان شهیدان شدم

نویسنده: ابوالفضل قاسمی