به گزارش سرو ابرکوه؛ سال‌ها پیش وقتی خبر احداث اولین بیمارستان در شهرستان ابرکوه پیچید، شهروندان در پوست خود نمی‌گنجیدند چون زمزمه‌هایی از ساخت بیمارستانی تحت عنوان 96 تختخوابی را شنیده بودند.

ولی اکنون پس از گذشت چندین سال علی‌رغم عدم ارتقاء بیمارستان 32 تختخوابی به 96 تختخوابی، مشکلات بهداشتی و درمانی شهرستان روزبه‌روز افزایش می‌یابد.

یکی از این مشکلات که مردم از آن گلایه‌مند هستند، نبود تخت کافی در بخش اورژانس بیمارستان است. یکی از دوستان تعریف می‌کرد مدتی قبل مادرم به بیمارستان رفت و به علت کمبود تخت در اتاق عمل بستری شد.

متأسفانه تنها چیزی که در این اتاق وجود نداشت آرامشی بود که نیاز اساسی یک بیمار است. زیرا چندساعتی نگذشته بود که دو بیمار دیگر را به خاطر شست و شوی عفونت بخیه آپاندیس و باز کردن گچ دست، به این اتاق آوردند. حالا شما قضاوت کنید که در این محل آلودگی صوتی تا چه حد است... خلاصه سرتان را درد نیاورم این اتاق شبیه به تنها جایی که نبود محل بستری بیمار.

همه شهروندان مراجعه‌کننده به بیمارستان می‌دانند که مشکل اصلی تنها بیمارستان شهر 53 هزارنفری ابرکوه، کمبود تخت نیست. بیمارستان خاتم‌الانبیاء و تجهیزات موجود در شأن مردمان متدین و زحمت‌کش شهرستان نیست.

مردمی که از داشتن حداقل امکانات درمانی که در شهرستان‌های دیگر استان نمونه‌های مختلف آن وجود دارد، محروم هستند. افرادی که برای انجام یک سونوگرافی ساده باید چند روز (فقط سه روز اول هفته متخصص سونوگرافی در ابرکوه حاضر است) در نوبت باشند.

مردمی صبور و مظلوم که چند سال پیش مسئولین کشوری در بازدید نوروز از بیمارستان شهرشان، وعده خرید یک دستگاه سی‌تی‌اسکن را به آنها دادند، تا مجبور نباشند کیلومترها راه و فاصله طولانی تا مرکز استان یا شهرهای هم‌جوار را برای گرفتن یک سی تی از سر مصدومان تصادفی، طی کنند.

مشکل بزرگ‌تر کمبود پزشک متخصص لازم در تشخیص بیماری و نیازهای بیمار و کارکنان مجرب است. چند روز قبل مادری داغ‌دیده که خود تجربه چندساله از فعالیت‌های بهداشتی و درمانی دارد، در حضور مسئولینی که برای عرض تسلیت در منزل وی حضور پیداکرده بودند، با صدایی لرزان و سرشار از تأسف، نسبت به این مهم اعتراض کرد و گفت؛ چنانچه برخی کارکنان اقدامات به‌موقع و به‌جا انجام می‌دادند اکنون فرزندم زنده بود و او را در آغوش می‌گرفتم.

مسئولین محترم بهداشت و درمان شهرستان ابرکوه و استان یزد؛ این ساختمان که اکنون در حوزه ساخت‌وساز درحال‌توسعه است و نام بیمارستان بر درب آن نصب‌کرده‌اید، شایسته این مردم شریف نیست. بهتر است تا قبل از اینکه اتفاقات ناگوار دیگری رخ دهد علاج واقعه قبل از وقوع کنید و  تصمیمی قاطع، سنجیده و اساسی در افزایش کیفیت، نحوه ارائه خدمات و امکانات آن بگیرید.

کلام آخر
همشهریان عزیز به قول ضرب‌المثل معروف "کس نخارد پشت من جز ناخن انگشت من". بزرگواران هیچ مسئولی بهتر از خود ما دلسوز خودمان و شهرمان نیست، هیچ‌کس در اوج نداری مشکلات رفت‌وآمد و هزینه‌های سرسام‌آور درمان همسر، کودک و دیگر اعضای خانواده ما را درک نمی‌کند.
هیچ فردی مثل ما فاصله 150 کیلومتری برای رساندن بیماران قلبی به بیمارستان‌های مرکز استان را لحظه‌شماری نمی‌کند.

ای‌کاش زمانی که ما را می‌فهمید دیر نباشد. ای‌کاش روزی نیاید که مسئولین محترمی که می‌توانستند قدمی بردارند، از بی‌توجهی خود نسبت به این بخش عذاب وجدان بگیرند...

علی شایان

انتهای پیام/ف