به گزارش سرو ابرکوه؛ عید مرتضی علی (ع)، شوقی فراتر از همه اعیاد...

از صد سال گذشته تا امروز هنوز صدای ذکر یا علی یا علی، در کوچه پس کوچه های شهرمون شنیده میشه و این روزها هم مردم شهر با شور و حال خاصی خود را برای استقبال از این عید بزرگ آماده می کنند.

حامد اکرمی محقق و پژوهشگر ابرکوهی، به بهانه این عید و به یاد خاطرات یک قرن پیش، سراغ یکی از سادات شهرستان که از بازماندگان بانی برگزارکننده جشن عید مرتضی علی (ع) در ابرکوه است، رفت و گزارشی جالب و خواندنی تهیه کرد.

بی بی بتول مهدوی فرزند مرحوم حاج آقا نورالله از روحانیون بنام شهرستان، در آغاز صحبت های خود، از زمانی یاد می کند که کمتر کسی میزبان برگزاری جشن عید غدیر در ابرکوه می شد.

خانم مهدوی گفت: از زمان پدر بزرگم (آسید محمد که نامشان برای همه آشنا است) این مراسم برگزار می شد و پس از ایشان، مرحوم پدرم تا حدود 15 سال پیش این برنامه را انجام می دادند و از آن زمان تاکنون فرزندان وی ادامه می دهند.

وی ضمن اشاره به آداب و رسوم جالب این مراسم افزود: خانه حاج آقا نورالله که دو طبقه نیز می باشد تقریبا در مرکز شهر قرار دارد، محل برگزاری این مراسم باشکوه بود. در روز عید غدیر خانم ها در قسمت پشت بام و آقایان در اتاق ها و حیاط خانه که گاهی پوش زده می شد، مستقر می شدند.

شیرینی مراسم نان خشکه و خرما که مورد علاقه علی (ع) بود
خانم مهدوی خاطر نشان کرد: در آن زمان پدرم 1 الی 2 ماه مانده به عید غدیر به زنان روستایی سفارش نان خشکه می دادند. همسایه ها و اکثر مردم دو هفته قبل از جشن با شور و شوق و عشق به مولا علی (ع)، برای آماده کردن مکان و وسایل پذیرایی به منزل حاجی رفت و آمد می کردند.

بی بی بتول ادامه داد: شیرینی آن مراسم نان خشکه و خرما و چای بود. خرما ها را جدا جدا می کردند و در دیس های بزرگ مرتب می چیدند.

وی در جواب این سوال آقای اکرمی که پرسید: چرا پذیرایی فقط نان خشکه و خرما بود؟! پاسخ داد: زیرا اینها از طعامی هست، که بیشتر مورد علاقه و استفاده امیر مومنان علی (ع) بود و همچنین قوت فقیران که توسط این امام همام تقسیم می شده است.

لباسی بپوشید که دست در آستین آن نرفته باشد
خانم مهدوی می گوید: پدرم سفارش می کردند در این روز لباسی بپوشیم که اصطلاحا دست در آستین آن نرفته باشد؛ یعنی لباس نو که یکبار هم نپوشیده ایم و اگر لباس نو نبود، می گفتند: حتما کلافه ای رنگی و نو بر روی لباس بیندازید، که این خود اهمیت عید بزرگ غدیر را می رساند.

هدیه حاج آقا نور الله به حروف ابجد نام امام علی (ع) مبلغ 110 تومان بود
وی با بیان این مطلب که این عید معروف به عید سادات بود، تصریح کرد: در این روز مردم به دیدار سادات رفته و به آنها احترام و دست بوس شان بودند. سادات نیز مبلغی پول یا شیرینی به مهمانان خود هدیه می دادند. چنانکه تا یک ماه بعد از عید هم افراد برای تبریک به منزل پدرم می آمدند.

بانی جشن عید غدیر در مسجد جامع ابرکوه، عنوان کرد: مرحوم حاج آقا نورالله به مبلغ 110 تومان پول خرد به تعداد حروف ابجد نام امام علی (ع)، شال های 10 قرانی، 5 ریالی، 1 ریالی و غیره تهیه و دم درب ورودی به مهمانان کوچک و بزرگ هدیه می دادند.

مهدوی اضافه کرد: در این مجلس روحانیونی دعوت می شدند و از وصف، کرامات و کمالات حضرت علی (ع) سخن می گفتند و مردم را از اهمیت واقعه غدیر خم آگاه می کردند. آقای مهدوی هم اصلاحأ روحانی آخر بودند.

حنابستن زن ها و برگزاری مراسم ازدواج در عید غدیر
وی یادآور شد: یکی دیگر از سنت های گذشته در ابرکوه این بود که روز عید غدیر هیچ کس کار نمی کرد و فقط به دید و بازدید سادات و بزرگترها می رفتند و در جشن و سرور شرکت می کردند. زنها حنا می بستند و مراسمات ازدواج را در این روز برگزار می کردند.

بی بی بتول مهدوی که طبق سال های گذشته، هر ساله در مسجد جامع به رسم زنده نگه داشتن مراسم عید مرتضی علی (ع) و یاد پدر، مراسم گرفته و شیرینی پخش می کنند، گفت: آرزویم زنده نگه داشتن آداب و رسوم گذشته مراسم جشن عید غدیر است.

امروز نیز در ابرکوه این عید مانند گذشته دارای اهمیت فراوان است و در سرتاسر شهر جشن و شادی انجام می شود و مردم به دیدار سادات شهر رفته و آنها را تکریم می نمایند. اما جای تاسف دارد این خانه که سال ها مرکز برپایی مراسم های مذهبی بود، هم اکنون به خرابه ای تبدیل شده است.

جا دارد با همت مسئولین ذی ربط آیین های زیبای گذشته به سبک خودش در آن مکان ها احیا شوند.

تصاویری از منزل مرحوم حاج آقا نور الله

انتهای پیام/ ف