همه و همه آمده بودند. در جوار امامزاده خدیجه خاتون و خیابان های اطرافش جایی برای سوزن انداختن نبود. از همه جای استان و حتی استان های دیگر هم در این مراسم شرکت  دارند. جمعیتی مثال زدنی در این مراسم سنتی حضور دارند. همه می خواهند به جواد الائمه تسلیت بگویند و در غم شهادت امام رئوف شرکت کنند. بانوان سیه پوش، تابوتی را که با گل های زیبا تزئین کرده اند بر سر دوش می آورند. به یاد آن روزی که بانوان نوغانی مهریه هایشان را بخشیدند تا پاره تن رسول الله (ص) را تشییع کنند. عشق به امام رضا(ع) کوچک و بزرگ نمی شناسد. آخر همه ما علاقه خاصی به امام رضا(ع) داریم. دل هایمان هوای حرمش را می کند. می خواهیم پشت پنجره فولادش بایستیم و با امام مهربانی ها حرف بزنیم. دلمان می خواهد صدای نقاره اش را در صحنه سقاخانه بشنویم. آخر ماه صفر که می شود ماتم و عزا سراسر ایران را دوباره همچون عاشورا و تاسوعا فرا می گیرد. همه داغدار پیامبر و سبط اکبرش و پاره تنش هستند. شهرمان میبد نیز همچون عاشورا و تاسوعا باز رخت عزا برتن می کند. در آخر ماه صفر هیئت های مذهبی محله مهرجرد به صورت منسجم و در یک رسم قدیمی مراسم نخل برداری را انجام می دهند. هر هیئتی با نخل خود راهی حسینیه اعظم می شود. در طول مسیر هر نخل گوسفندان زیادی قربانی می شوند. پس از آن در حسینیه تعزیه امام رضا (ع) برگزار می شود. سپس  نخل بزرگ حسینیه به حرکت در می آید و بعد نخل های هر هئیت به ترتیب از میسر سنتی که از قدیم مرسم بوده، بر سر دوش جوانان حمل می شود. در طول مسیر زنانی که در پشت بام ها قرار دارند بر روی نخل ها نقل و شکلات و گل می ریزند. هر کسی از آخرین فرصتی که در ماه صفر وجود دارد برای پذیرایی از عزداران استفاده می کند. میعادگاه عزاداران امامزاده خدیجه خاتون است. در جوار امامزاده عزاداری برای امام رئوف برگزار می شود و سپس تشییع نمادین جنازه حضرت رضا (ع) صورت می گیرد. این مراسم تا غروب ادامه می یابد و با برپایی نماز جماعت به پایان می رسد. غروب آخرین روز ماه صفر تو را به درنگی وا می دارد؟ آیا توانسته ای در ماه محرم و صفر امسال رفتار و کردارت حسینی شود. آیا رأفت و مهربانی امام رضا(ع) را با خود به ارمغان برده ای؟ آیا از پیامبر(ص) رحمت توشه ای برگرفته ای! آیا از کرامت امام مجتبی(ع) چیزی آموخته ای و هزاران سوالی که با تو همراه است. خبرنگار: محمد تقی شفیع پور