Skip to Content

تاکسی‌ها هرسال 150 میلیارد تومان کرایه اضافی از تهرانی‌ها می‌گیرند

یک جوالدوز به بخشنامه‌های نرخ‌نویسی در تاکسیرانی‌ پایتخت


فرض کنید هر بار فقط یک تومان کرایه اضافی به راننده تاکسی بدهید! با این حساب در تهران هر روز سه میلیون و 850 هزار تومان و هر سال یک میلیارد و 386 میلیون تومان می‌شود! این یک تومانش بود، خدا به داد 100 تومان و 300 تومانش برسد.

قانون برای ایجاد نظم، عدالت و آزادی است! بنابراین تدوین و تصویب آن درک و فهم عمیق تاریخی و فرهنگی می‌طلبد! حتی اگر بنا باشد قوانین و بخشنامه‌های اقتصادی و ورزشی تصویب کنیم، باز هم بنای قانون نویسی با بینش مدبرانه‌ای از تاریخ و فرهنگ ممکن است.   حالا با این مقدمه‌ها به کشور خودمان برگردیم! کشور ما کشوری منحصر بفرد است! گاهی بخشنامه‌ای تا سال‌های سال عوض نمی‌شود و گاهی یک شبه هفت،‌هشت سری قانون و بخشنامه پشت سر هم با عمر چند ساعت و چند دقیقه‌ عوض می‌شوند.   علت این امر هم واضح است؛ برخی از کسانی که بخشنامه‌ می‌نویسند درکی واقعی و ملموس از جامعه، مردم و ابزارهای مفهومی و مصداقی تحلیل اجتماعی ندارند.   با یک مثال شروع کنیم! وقتی سوار تاکسی می‌شوید یک برچسبی را در گوشه بالای سمت راست شیشه جلو می‌بینید که رویش نوشته است: ورودی 2341 ریال، یا به سادگی نوشته‌اند: 2222 ریال، یا هر مقدار دیگری که شما آن را دیده‌اید! بعد در کنار همین عدد نوشته‌اند که با 500 متر مسافت آزاد!   معنی جمله این است: شما با پرداخت دو هزار و سیصد و چهل و یک ریال می‌توانید سوار تاکسی شوید و تا 500 متر از آن استفاده کنید و جابجا شوید.   این نرخ تاکسی را که مثال زدم مصوب تابستان امسال(91) است! یعنی آقا یا آقایانی که این قانون را تصویب کرده‌اند، هنوز فکر می‌کنند چیزی به اسم چهار تومان در پول رایج و رسمی کشور وجود دارد! هنوز فکر کرده‌اند با سکه‌های 25 تومانی و 50 تومانی می‌توان 34 تومان سوا کرد و به راننده پرداخت کرد!   واقعا تصور و پیشفرض این آقای مسئول بخشنامه نویسی تاکسیرانی درباره قانون چیست؟ آیا غیر از این است که قانون را برای اجرا نشدن تصویب کرده است؟   یعنی ایشان تصور کرده اگر مسافری 500 متر سوار تاکسی شود، سر مقصد، با آقای راننده و دیگر مسافران محترم می‌نشینند حساب می‌کنند ببینند کرایه چقدر شده است؟ و بعد از دل سکه‌های 25 تومانی و 50 تومانی، 34 تومان جدا می‌کنند و به راننده می‌دهند؟ حالا خدا رحم کند به مسافری که مثلا 764 متر سوار شده است و بخواهد مسافت اضافه بر 500 متر را با راننده حساب کند.   واقعا باید به این پرسش پاسخ داد که اگر این طور نیست،‌یعنی اگر قانون برای اجرا نکردن نیست، پس این اعداد و ارقام به چه درد می‌خورد!   البته آقایانی که این قوانین و بخش‌نامه‌ها را تصویب می‌کنند تاکسی سوار نمی‌شوند! و گرنه اگر دو بار راننده محترم ازشان دویست، سیصد تومانی پول اضافی می‌گرفت، قانون‌ها و بخشنامه‌هاشان را هم درست و درمان می‌کردند.   خوب آقای مسئول این بخش! وقتی می‌دانی نرخ 34 تومان، با پول‌هایی که داریم قابل محاسبه و شمارش نیست چرا این نرخ را تصویب می‌کنی!؟ حالا یک قران، دو زارش بماند که آن‌ها را هم حساب کرده‌ای و نوشته‌ای روی برچسب؛ دویست و بیست و دو تومان و دو ریال!!   یک بار دقیق و درست این نرخ را گرد کن که با پول مملکتت بخواند و اگر راننده‌ای خواست بیشتر از قانونش کرایه بگیرد جایی برای استدلال و چانه‌زنی مسافر هم وجود داشته باشد! نه اینکه هر بار راننده پول اضافی بگیرد و ما هم بی‌خود و بی‌جهت برایش حقی قائل شویم که خوب لابید 222 تومان همان سیصد تومان است. حالا بماند کسانی که ورودی برایشان 500 تومان است و به کم‌تر از این راضی نمی‌شوند!   حالا از یک سوی دیگر به این قضیه نگاه کنیم! بر اساس آمار و اطلاعات منتشر شده از سوی شرکت مطالعات جامع حمل و نقل و ترافیک تهران، بیش از 24 درصد از کل سفرهای شهری در پایتخت با تاکسی انجام می‌شود، این رقم در ‌آمار این شرکت سه میلیون و 850 هزار سفر برآورد شده است. یعنی هر روز در تهران سه میلیون بار در تهران پول کرایه تاکسی پرداخت می‌شود.   حالا فرض کنید هر بار فقط یک تومان کرایه اضافی رد و بدل شود! بله فقط یک تومان! آن وقت هر روز سه میلیون و 850 هزار تومان از پول مردم از راه غیر حلال و غیرقانونی وارد چرخه گرش مالی شهر می‌شود! این عدد در ماه می‌شود 115 میلیون 500 هزار تومان و در سال می‌شود یک میلیارد و 386 میلیون تومان!   یادتان هست که فرض ما فقط برای یک تومان کرایه اضافه بود! نه صد تومان و 200 تومان و 300 تومان! منبع:تولید ایران    



رای شما
میانگین (0 آرا)
The average rating is 0.0 stars out of 5.