آن سال، سال 86 را می گویم، تقریبا از اول دی ماه زمزمه های سفر رهبر انقلاب به یزد شنیده شد و از پنج دی که گذشت، سفر دیگر قطعی شده بود و در دیوار شهر، حال و هوای مردم و ... این حضور را نوید می داد.   کوچه ها و خیابانها مملو از دلنوشته های خوش آمدگویی، ایستگاه های پذیرایی با شربت و شیرینی، گل فروشی ها مملو از جمعیت، خلاصه همه جا شور و حالی عجیب داشت.   لحظه موعود فرا رسید، 12 دی را می گویم، دی ماه 1386. هنوز هوا کاملا روشن نشده بود و خورشید 12 دی کامل طلوع نکرده بود که از فرودگاه یزد تا میدان امیرچخماق، گله به گله جمعیت موج می زد.   امیرچخماق که جای سوزن انداختن نبود هیچ، مسیرهای حرکت کاروان رهبر انقلاب نیز مملو از جمعیتی وصف ناپذیر بود.   یکی گل در دست داشت، یکی پلاکارد، یکی نامه، یکی اشک می ریخت، یکی می خندید، یکی فریاد می زد، یکی شعار می داد ....   حال و هوایی عجیب بود. امیرچخماق عجیب تر بود. یزد ندیده بود به خودش هرگز چنین جمعیتی و تاکنون هم که این همه برنامه در امیرچخماق برگزار شده، چنین جمعیتی در این میدان جمع نشده است.   هنوز هم که تلویزیون تصاویر هوایی را نشان می دهد، باورش قدری دشوار است. جمعیت به طور به هم پیوسته در میدان امیرچخماق که هیچ، در خیابان روبروی آن یعنی خیابان قیام، تا میدان بعثت رسیده است.   از این طرف جمعیت تا نزدیکی های مسجد حظیره رسیده بود و از سمت دیگر میدان نیز، 500 متری جمعیت بود.   بعد از آن بود که همیشه میدان امیرچخماق را میدان حماسه خواندیم و قطعا امیرچخماق دیگر چنین جمعیتی به خود نخواهد دید.   یزد یک میلیون نفری آن روز انگار همه جمعیتش را هل داده بود به سمت این میدان حماسه ها. انگار دیگر حتی سرمای استخوان سوز آن سال یزد کسی را اذیت نمی کرد. سال 86 یزد زمستان سختی داشت.   این جمعیت عظیم، وقتی سخنرانی رهبر معظم انقلاب آغاز شد، غرق در سکوت بود و سراپا گوش.   همین وضعیت در روزهای بعد در ورزشگاه شهید مهدی شاهدیه هم تکرار شد و جمعیتی عظیم در آنجا جمع شد.   دیدارها و جمع های کوچکتر یکی یکی برگزار شد، علما و روحانیون، دانشجویان، شعرا و نویسندگان و هنرمندان، فرهنگیان، مسئولان و ....   وقتی رهبری خودشان پیشنهاد سفر به ابرکوه را دادند نیز، این حماسه آنجا هم تکرار شد.   15 دی بود. ابرکوهی ها هم سنگ تمام گذاشتند و قدردانی از ولایت با استقبال بی نظیر خود به گوش عالم رساندند.   هنوز هم که 12 دی می شود، یزد همان حال و هوا را دارد. همه یادشان هست یزد چه روزهای خوشی را گذراند در کنار رهبرش.   و باز هم انتظار، انتظار برای حضور دوباره.... منبع:مهر