سید مصطفی میرمحمدی/ میبد ما امشب گذرم افتاد به خیابان مقابل پارک بهاران. برایم جالب و بسیار شیرین بود که بر خلاف شبهای قبل امشب حداکثر ۱۰-۱۵ تا ماشین جلوی این بوستان، پارک شده بود و خلوتتر از همیشه بود. این خلوتی جواب خیلی سوالات و ابهامات ذهنی ام را داد و مرا کاملا قانع کرد که این مردم هنوز هم به دینشان و به امامانشان عشق می ورزند. حالا هرچه قدر که می خواهد BBC و  VOA و من و تو مقدسات این مردم را لگدکوب کنند و بندگان اهریمن آنان را تحریم کنند. خلوتی این شبهای پارک بهاران و خیابانها از جنس شلوغی نه دی و ۲۲ بهمن و نمازجمعه و اعتکافها است و همین است که سالهاست مبرزترین ایدئولوگهای غربی را آچمز کرده است. این همه شبکه های ماهواره ای، این همه سایتهای مستهجن، این همه فرهنگهای مهاجم و.... اما این مردم باز هم دست از دامن اهل بیتشان بر نمی دارند و در مساجد خدا را با سوز و گداز بیشتری از سال قبل می خوانند. جامعه شناسان می گویند برای اینکه مشروعیت مردمی(مقبولیت) یک نظام را بگیرید باید هنجارهای آن جامعه را تغییر دهید تا مردم که هنجارهایشان تغییر کرده علیه حاکمانشان که مدافع هنجارهای سنتی هستند بشورند و آن نظام را ساقط کنند. همه تلاش و همت غرب در افزودن قارچ گونه شبکه های فاسد ماهواره ای و سایتهای مبتذل و ایجاد تحریم های فلج کننده اقتصادی رسیدن به همین مقصود است. یعنی تغییر هنجارهای جامعه و از بین بردن مشروعیت مردمی نظام و در نهایت ساقط کردن آن اما به موازات این افزایش فشارها این مردم، بیشتر و بیشتر عاشق می شوند و این آن چیزی است که نظریه پردازان جبهه باطل را گیج کرده. حق هم دارند گیج باشند. قاعده مغزهایشان توانایی درک اسم رمز تعالی این مردم را ندارد. اسم رمزی که ما به آن می گوییم: "امامت و ولایت" راستی یادم رفت بگویم! امشب، شب قدر بود و به همین خاطر پشه هم در پارک بهاران پر نمی زد چون امشب مردم به جای هواخوری رفتند هوا گیری. رفتند تا هوا و هوس ها را با مجیر و جوشن و احیاء به نیستی بسپرند. این شبها شب خودخوری دشمن است...