به گزارش خبرنگار میبدخبر: بعد از یک روز پرکار خبری و تنظیم چند خبر، مصاحبه و قرار دادن آن روی سایت حدود ساعت6 بعدازظهر برای استراحت به منزل رفتم، منزلم در فاز اول مسکن مهر است. پس از استراحت آماده رفتن به مسجد شدم. حدود ساعت 7:30 بود که وارد صحن مسجد شدم. جنب و جوش خاصی بین بچه های مسجد بود. یکی آب می پاشید و دیگری داخل مسجد را جارو می کرد و یکی هم درحال آماده کردن افطاری بود. به آقای زارع گفتم: امشب جشن عید می گیریم. خبریه اینجا؟ در جوابم پاسخ داد: آقای بیک پور از دفتر امام جمعه ساعت 7 در تماس تلفنی به من گفته است که آیت الله اعرافی برای اقامه نماز به مسجد ما می آید. راستش را بخواهید باور نکردم. گفتم مطمئنی کسی با تو شوخی نکرده مردحسابی! آخر امام جمعه بیایید مسجدی که 60-70 تا نمازگزار بیشتر ندارد! دیدم قضیه جدی است. سریع به عکاس سایت زنگ زدم و ازش خواستم به مسجد مسکن مهر بیاید. خوشبختانه او 5 دقیقه ای زودتر از میهمان های مسجد رسید. بعد از چند لحظه ماشین پیکان سفید رنگی با 3 سرنشین کنار مسجد ایستاد و رئیس یکی از معتبر ترین دانشگاه های جهان اسلام (جامعه المصطفی العالمیه) پا به صحن مسجد گذاشت. بدون هیچ گونه تشریفاتی و حتی پارچه خوش آمدگویی وارد مسجد شد. پیش رفتم و به ایشان خیرمقدم گفتم. از حضور ما تعجب کردند. توضیح دادم که بنده در مسکن مهر مستقر هستم. نماز را به امامت ایشان اقامه کردیم. از آنجا که مسجد ما هنوز پرطمطراق نشده و خوشبختانه سادگی اش را از دست نداده، افطاریش در بسیاری از شب ها چند لیوان شربت عرق بیدمشک است. بعضی از مواقع نیز رطب و یا چند دانه بیسکویت ساقه طلایی به آن اضافه می شود. آیت الله اعرافی بعد از نماز با یک لیوان شربت روزه خود را باز کردند و پس از شنیدن درد و دل های ساکنین مسکن مهر به سمت بیتشان حرکت کردند. هدفم از نوشتن این بود که شخصیتی با این همه مشغله کاری و مراجعات بسیار به راحتی و بدون هیچ گونه تشریفاتی به محلات مختلف شهر سر می زند، پای درد و دل مردم شهرش می نشیند و تا آنجا که برایشان مقدور است مشکلاتشان را رفع می کند. یادم هست چند بازرس از تهران برای بازدید از دانشکده خبر به میبد آمده بودند. وقتی رئیس دانشکده در بین حرف هایش به این نکته اشاره کرد که آیت الله اعرافی عضو شورای انقلاب فرهنگی امام جمعه شهرستان ما هستند و هر هفته در رفت و آمد بین قم و میبد هستند، داشتند شاخ در می آورند. در لابلای حرف هایشان این طور استنباط می شد که شخصیتی بی نظیرعلمی چون ایشان چطور پایبند این شهر هستند. حالا شما طلبه های جوانی را می بینید که فقط همین ماه مبارک رمضان و یا محرم و صفر از قم بیرون می آیند و به شهرها و روستاهایشان برمی گردند و این در حالی است که بسیاری از مردم از کمبود روحانی در شهرهایشان و روستاهایشان گلایه مند هستند و متاسفانه بسیاری از مسائل شرعی را نمی دانند. همین خود ما باید تا یک ماه دیگر در به در دنبال روحانی برای اقامه نماز در مسجدمان باشیم. این رفتارها و حرکات واقعا درس است برای کسانی که مسئولیتی را در شهر بر عهده گرفته اند. چه خوب است رؤسای ادارات شهرستان هر از گاهی پا را از اداره شان بیرون گذاشته و چرخی در شهر بزنند و یا پرونده خاصی را در دست گرفته و مستقیما روی بعضی از کارها به صورت سرزده نظارتی داشته باشند و با مشکلات مردم از نزدیک آشنا شوند. تا بتوانند قدمی برای حل این مشکلات بردارند. فکر نمی کنم کسی در شهرستان بیشتر از عضو شورای انقلاب فرهنگی و رئیس دانشگاه جامعه المصطفی مشغله داشته باشد. وقتی روزهای جمعه در دانشکده خبر تدریس دارم شاهد حضور اقشارمختلف مردم در بیت ایشان هستم که هرکدام برای رفع مشکل شان به آنجا آمده اند. پس ای کاش همه ما از چنین شخصیت های کم نظیری که در اطرافمان زندگی می کنند درس بگیریم و هدفمان را خدمت به همشهریانمان قرار دهیم.