در شب اول حراج کریستیز که به آثار بالاتر از 50هزاردلار اختصاص داشت، مجموعا 95درصد کارها به فروش رفت که موفقیت بزرگی است و به اعتقاد من، این نقطه امیدوارکننده‌ای برای اقتصاد هنر خاورمیانه به حساب می‌آید. قیمت‌های بالا باز هم متعلق به ایرانی‌ها بود و خوشحالم که هنرمند گرانمایه ایرانی، فرهاد مشیری موفق به ثبت بالاترین رقم فروش در این حراج شد. موضوع اصلی درباره کارها این است که امسال واقعا کار مشیری خیلی قوی بود و اگر هم محمود سعید، هنرمند رکورد‌دار مصری اثری به قوت تابلوی مشیری داشت، او هم به فروش بالایی دست می‌یافت. با تمام اینها، بعضی اوقات دشوار است بگوییم کدام اثر بهتر از بقیه بود. با اینکه مشیری در این حراج خوش درخشید، اما اثر زنده‌رودی هم بی‌نظیر و قوی بود؛ همین‌طور «شفیق عبود» هنرمند درگذشته لبنانی و «فاتح مدرس». در مجموع کیفیت آثار عرضه‌شده در حراج 16آوریل خوب بود و نه‌تنها ایرانی‌ها که آثار عموم نمایندگان خاورمیانه از دید من با قوت و کیفیت است. در عین حال به این نکته باید اشاره کنم که حضور مجموعه‌دارانی از ایران برای رقابت برای خرید آثار ایرانی هم ارزنده بود. به ایرانی‌ها می‌گویم که بازارشان امسال خیلی قوی بود و تخمین ارزش واقعا دشوار است. بسیاری از کارهای معاصر، اندیشمندانه و خلاق بودند که فروششان خوب بود و رفتند. نگاه کلی من این است که آثار ایرانیان و عرب‌ها نبض هنر خاورمیانه را در دست دارد. در میان ایرانیان، آثار هنرمندان کلاسیکی مانند تناولی، احصایی و زنده‌رودی یا جوانانی چون مشیری از شهرت جهانی برخوردار است. بدون‌شک، آثار ایرانیان از آثار پرفروش در جهان محسوب می‌شود و هنرمندان بسیار مستعدی از این کشور برمی‌خیزند. کریستیز فروش آثار هنری را از لندن در سال 1766 آغاز کرده و البته هنوز هم در لندن این کار صورت می‌گیرد. ما حتی در سال1977 هم در نیویورک آثار هنری را ارایه کردیم و هنوز هم در نیویورک فروش آثار هنری صورت می‌گیرد. در دهه 70 در ژنو نیز این کار صورت گرفت. کاملا معتقدم که همکاران من در کریستیز به بازار منطقه خاورمیانه امید بسیاری دارند. از این‌رو آینده خوبی را می‌توان برای آثار هنری این خطه پیش‌بینی کرد. یادمان نرود که اینجا در کریستیز بحث بازاریابی هم مطرح است. این آثار، آثار باشکوهی‌اند و قابل‌مقایسه با هم نیستند. هم هنرمندان ایرانی و هم هنرمندان عرب آثار باشکوه و مجللی دارند.