میبد خبر؛ جناب آقای تابش نماینده محترم مجلس شورای اسلامی با سلام و  آرزوی قبولی طاعات؛

حضرتعالی در نطق پیش از دستور یکشنبه هفتم خرداد نکاتی را بیان نموده اید که سؤالاتی را به ذهن متبادر می سازد که نیاز به توضیح از طرف شما دارد: 

1-  گفته اید: رفع حصر و محدودیت‌ها فصل مشترک صدای غالب در این انتخابات بود پس بیایید و بیاییم با تمکین به این قاعده دموکراسی به دنبال گفت‌وگو و اجماع ملی بر سر همه مسائل کشور باشیم و با هم همه آنها را حل کنیم.

اولا این تفسیر از رای بیش از بیست میلیونی مردم به آقای روحانی یک تفسیر نارواست. از کجا می دانید صدای غالب این انتخابات رفع حصر بوده است. اینکه آقای روحانی در ایام تبلیغات انتخابات به صورت کنایه یا با صراحت این مطلب را بیان کرده باشند نشان دهنده این نیست که غالب کسانی که وي را انتخاب کرده اند نیز چنین دغدغه ای دارند.

ثانیاً سخن از گفتگو و اجماع ملی بر زبان رانده اید. بسیار خوب ولی اگر رئیس جمهور منتخب کما کان بعد از انتخابات نیز رقبای خود را اهل خشونت و تندی بداند و رای مردم را نه به فریبکاری بداند و مدام با کنایه و زبان نیش دار رقبای خود را(که نتیجه آن توهین به شعور 16 میلیون مردم است) متهم سازد فرهنگ گفتگو و اجماع ملی مورد نظر شما محقق خواهد شد؟ آیا نباید شما تذکری هم به رئیس دولت بدهید؟

ثالثاً کسی با رفع حصر مشکلی ندارد ولی اینکه رفع حصر مساوی با آزادی مطلق کسانی باشد که فتنه 88 را به پا کردند و درست بر خلاف رقبای دولت فعلی به جای اینکه از طریق قانون اعتراضات خود را پیگیری نمایند، آشوب خیابانی به راه انداخته و دشمن را جری نموده و خسارات جبران ناپذیری برای نظام و مردم به بار آوردند؛ چنین رفع حصری نه منطقی است و نه شرعی و نه عرفی! آری رفع حصر بشوند ولی در دادگاه عدلی محاکمه شوند نتیجه محاکمه هم هر چه بود پذیرفته شود.

2-  فرموده اید: مردم نشان دادند که چه می‌خواهند و هم نشان دادند که چه نمی‌خواهند و با رأی خود گفتند که از چه می‌ترسند و به چه امید دارند. 

جناب آقای تابش! اولا با نرساندن تعرفه به بسیاری از مناطق و صندوق ها، و دیر شروع شدن ساعت اخذ رای در برخی شعبات و جا ماندن برخی از رای دادن و دیگر تخلفات که تنها از طریق قانون پیگیری می شود؛ نگذاشتند مردم کامل نشان بدهند که چه می خواهند. ثانیا اگر مردم از چیزی ترسیدند به این دلیل بود که ترسانده شدند. ایجاد دو قطبی «جنگ و صلح» و «دیو و دلبر» یک بازی غیر واقعی غیر انسانی بود. چیزی که رهبری نیز دوبار در روزهای منتهی به انتخابات تذکر دادند. مردم به دولت یازدهم خوش بین نبودند و نیستند ولی ایجاد دو قطبی های کاذب شرایط را به گونه ای رقم زد که فکر کنند باید بین بد و بدتر یکی را انتخاب کنند. 

3-  بیان داشته اید: اکنون وظیفه ما است تا به همه خواسته‌های مردم که با صراحت و متانت در همه جای ایران مطرح شد توجه کنیم، مردم در عمل نشان دادند که به نظام جمهوری اسلامی علاقه‌مندند، به قانون اساسی پایبندند و با همه کمبودها و مشکلاتی که دارند. راهی را که دولت تدبیر و امید برای اداره کشور برگزیده است بر وعده‌های دیگران ترجیح می‌دهند، به پیشبرد اصلاحات و منش اعتدال دل بسته‌اند.

سخن خوب و به جایی است مشروط بر اینکه تنها در مرحله حرف نماند. مردم به پیشبرد اصلاحات دلبسته اند ولی نه اصلاحات به مفهوم سیاسی آن که در موارد متعددی قرین به افساد است؛ بلکه اصلاحات به معنی واقعی آن. اصلاح واقعی در امور اقتصادی، در امور فرهنگی و اجتماعی. این گوی و این میدان. اصلاح در امور اقتصادی باور داشتن به اقتصاد مقاومتی و مبارزه با فساد است؛ اصلاح در امور فرهنگی باور فرهنگ اصیل اسلامی و ایرانی و توسعه و دفاع از آن است نه اصرار بر پخش صدای خواننده ای که خود پخش صدای خود را از صدا و سیمای جمهوری اسلامی مایه شرمساری دانسته. اصلاح اجتماعی یعنی فکری برای ازدواج جوانان، مسکن و شغل آنان کردن نه لزوما کنسرت و تحریک احساسات آنها و مانند آن. 

اردکان گویا