به گزارش ميبد خبر، انسولین نقش اساسی در کنترل قندخون در تمام بیماران دیابتی بازی می‌کند و با افزایش شیوع روز افزون دیابت، مصرف انسولین نیز روبه افزایش است. انواع انسولین موجود در بازار شامل انسولین‌های سریع‌الاثر، کوتاه اثر، متوسط‌الاثر، طولانی اثر و مخلوط می‌باشد. عوارض ناشی از انسولین می‌تواند منجر به عدم کنترل مناسب قند خون و گاهی قطع مصرف توسط بیمار گردد.از طرفی عوارض ناشی از انسولین گاهی می‌تواند بسیار جدی و حتی تهدید کننده حیات باشد. لذا شناخت و راه‌های برخورد با این عوارض از اهمیت بالایی برخوردار است. افت قند خون، افزایش وزن، لیپودیستروفی (آتروفی و هیپرتروفی)، ادم، افت فشارخون وضعیتی، آلرژی نسبت به انسولین و مقاومت به انسولین اگزوژن از موارد عوارض انسولین به شمار می‌روند. با استفاده از انسولین‌های مناسب‌تر و تکنیک‌های تزریق صحیح و سایر اقدامات می‌توان از بسیاری از این عوارض پیشگیری نمود.

انسولین هورمونی است که قند خون را کنترل می کند.انواع زیادی از انسولین برای درمان دیابت وجود دارد که عبارتند از:
-انسولین سریع الاثر.این نوع انسولین اثرش ظرف چند دقیقه آغاز می شود و برای یکی دو ساعت هم باقی می ماند.
-انسولین رگولار یا کوتاه اثر.این نوع انسولین در حدود 30 دقیقه بعد مصرف اثرش به طور کامل شروع شده و برای 3 تا 6 ساعت اثرش طول می کشد.
-انسولین متوسط الاثر. این نوع انسولین ظرف 2 تا 4 ساعت عملکردش کامل شده و اثرش برای 18 ساعت باقی می ماند.
-انسولین طولانی اثر.این نوع می تواند برای 1 روز کامل اثرش به طول انجامد
پزشک شما می تواند بیش از یک نوع انسولین تجویز کند. شما شاید بیش از یک مرتبه در روز به انسولین نیاز داشته باشید.پزشک ؛ دوز مصرفی را در طی روز تقسیم می کند.شما همچنین ممکن است داروهای دیگری را هم مصرف کنید. پزشک شما دقیقا آنچه را که نیاز دارید به شما خواهد گفت.

چگونه باید آن را مصرف کنیم؟
چندین روش وجود دارد.شما می توانید به خودتان انسولین تزریق کنید و برای تزریق انسولین یک عدد سوزن و سرنگ مصرف می گردد.همچنین سیستم کارتریج یا سیستم های قلم ازقبل پر شده و آماده تزریق؛ انسولین استنشاقی ؛ پمپ های انسولین؛ و یک وسیله انسولین سریع عمل کننده که همچنین در دسترس است.(البته همه این انواع ذکر شده انسولین در ایران موجود نیستند)
اگر شما یک انسولین تزریقی استفاده می کنید محلی از بدن که شما تزریق را انجام می دهید یک موضوع مهم است.
شما انسولین را بطور یکنواخت دریافت می کنید زمانیکه تزریق را در ناحیه شکم انجام می دهید. محل های بعدی که تزریق می تواند انجام شود عبارتند از بازو؛ ران و باسن.
تزریق انسولین به یک موضع کلی مشابه در بدن را تبدیل به یک عادت بکنید اما محل دقیق تزریق را تغییر دهید.این کار کمک می کند که زخم های زیرپوستی در محل تزریق به حداقل برسد.
عوارض جانبی چه هستند؟
مهمترین عوارض عبارتند از:
-کاهش سطح قند خون
-افزایش وزن زمانیکه شما تازه مصرف انسولین را شروع می کنید
- تورم یا زخم در محلی که شما مجبورید تزریق انسولین زیادی انجام بدهید
-خارش و حساسیت در محل تزریق یا در تمام بدن (نادر)
- در بیمارانی که انسولین استنشاقی استفاده می کنند این احتمال وجود دارد که در بیماران مبتلا به آسم یا بیماری ریه (COPD) ؛ ریه ها به طور ناگهانی دچار تنگی بشوند.
چگونه انسولین را ذخیره و نگهداری کنیم؟
برای قلم های انسولین دستورالعمل نگهداری را از بروشور داخل بسته بندی چک کنید. همیشه ظرف انسولین خود را چک کنید.فرم سریع الاثر؛ کوتاه اثر و انواع خاصی از طولانی اثرها باید شفاف باشند.
فرم های دیگر از انسولین های تزریقی باید کدر به نظر بیایند اما حاوی توده و ذرات نباشد.
اگر شما انسولین استنشاقی مصرف می کنید؛آن را بر اساس دستورالعمل داخل بسته بندی نگهداری نمائید.

چه زمانی باید انسولین را مصرف کنیم؟
از توصیه های پزشک خود پیروی کنید.مدت زمان بین تزریق انسولین و وعده های غذایی؛ بسیار وابسته است به نوع انسولینی که شما استفاده می کنید.به طور مثال اگر شما نوع سریع الاثر را استفاده می کنید؛شما محتملا آن را 10 دقیقه قبل از خوردن وعده غذایی مصرف می کنید یا آن را همراه غذا استفاده می کنید.
اگر شما انسولین کوتاه اثر یا متوسط الاثر مصرف می کنید؛ به طور کلی بهتر است آن را نیم ساعت قبل از وعده غذاییتان استفاده کنید یا در زمان خواب.اگر شما انسولین را نیم ساعت قبل از غذا مصرف کنید؛غذای شما جذب می شود همان زمانیکه انسولین عملش را در بدن آغاز می کند.این باعث می شود که از واکنش افت قندخون جلوگیری شود.

 انسولین عارضه ندارد

انسولین هیچ اثر منفی‌ روی کبد، کلیه و دیگر ارگان‌های حیاتی بدن ندارد. مهم‌ترین عارضه‌ای که ممکن است در اثر مصرف آن ایجاد شود، افت قندخون است که در صورت مصرف بیش از اندازه بروز می‌کند. از طرفی، چون بدن را از نظر متابولیکی تنظیم می‌کند، ممکن است قدری باعث افزایش وزن شود.

آموزش به بیمارانی که انسولین مصرف می‌کنند، بسیار مهم است و این آموزش‌ها در کلاس‌‌های دیابت که در بیشتر مراکز درمانی وجود دارد، به آنها داده می‌شود. یک فرد دیابتی که انسولین تزریق می‌کند، باید بتواند میزان دریافت کربوهیدرات روزانه را محاسبه و براساس آن دوز انسولینش را تنظیم کند.

فرض کنید بیماری به مهمانی جشن‌تولد دعوت می‌شود، ظهر انسولین تزریق کرده و عصر قرار است با کیک و قهوه پذیرایی شود. او باید بتواند بر مبنای آموزشی که دیده، حدس بزند مقدار قهوه و کیکی که قرار است بخورد چند گرم قند دارد و بر اساس آن چقدر باید انسولین تزریق کند و این کار را قبل از صرف این خوراکی‌ها انجام دهد.

علاوه بر این باید بداند روزی که فعالیت بدنی‌اش زیاد است و مثلا برای خرید، ساعت‌ها بیرون از منزل بوده، چقدر باید کمتر انسولین بزند و روزی که در خانه و بی‌تحرک بوده، ‌چقدر.

تحقیقات بر روی انسولین نشان داده است؛

نقش حیاتی انسولین در سیستم ایمنی

به گزارش خبرگزاری علم و فناوری به نقل از sciencealert،به علت دیابت نوع ۱و۲ تاحدودی از نقش انسولین آگاه بوده ایم.اما به تازگی نقش انسولین در سیستم ایمنی کشف شده است.انسولین می تواند سیستم ایمنی را در مواجهه با عفونت ها تقویت کند.محققین مسیر بیولوژیکی جدیدی پیدا کرده اند که درآن انسولین سلول های T را شارژ می کند.این سلول ها سایتوکاین ها را ترشح می کنند که بقیه سیستم ایمنی را در حالت آماده باش نگه می دارد.این به این معنی است که دانشمندان درنهایت راه جدیدی را برای تقویت و یا سرکوب سیستم ایمنی پیدا کرده اند این روش می تواند به تولید واکسن های بهتر و نیز مقابله ی بهتر با بیماری های عفونی منجر شود.

دراین تحقیق از موش های آزمایشگاهی استفاده شد که در آنها سلول های T به روش مهندسی ژنتیک فاقد گیرنده های انسولین بودند بدون تقویتی که از طریق انسولین اتفاق می افتدسلول های T قادر نبودند که با عفونت هایی نظیر ویروس آنفولانزا مقابله کنند.بر طبق این تحقیقات گیرنده ی انسولین به عنوان محرک دوم برای سیستم ایمنی عمل می کند. البته در حال حاضر فعلاً بر روی موش ها آزمایش شده است و برروی نمونه ی انسانی آزمایشی صورت نپذیرفته است.

سلول های T در مرکز بسیاری از بیماری ها هستند بنابراین درک ما از نحوه ی فعالیت این سلول ها می تواند برای مبارزه با عفونت ها بسیار مفید باشند.

انتهای متن/

ع - صبوری