خودکشی پدیده ایی روانی- اجتماعی و موضوعی چند وجهی پیچیده است. خودکشی در روان شناسی به عنوان نابود کردن آگاهانه خویش برای رها شدن از موقعیتی غیرقابل تحمل تعریف شده است. امروزه پدیده خودکشی از عوارض مهم دنیای صنعتی عصر حاضر است و بیشتر متأثر از نا به سامانی ها، اختلال های روانی و نابرابری های اجتماعی است. شاخص های رفتاری قبل از خودکشی اولاً فرد خودکش بر این باور است که در زندگی به اهداف و امیال خود نرسیده و زندگی مفهوم خود را از دست داده است و مرگ بهتر از آن قلمداد می شود، ولی شاخص های رفتاری مشترک قبل از عمل در این افراد دیده می شود چون: غم زدگی، افسردگی، انزوای اجتماعی، اعتیاد، فقر، رفتارهای پرخاشگرانه در خانه یا محیط اجتماعی، صحبت مستقیم یا غیرمستقیم درباره خودکشی، از دست دادن هسمر، والدین ، فرزندان، نزدیکان و دوست صمیمی، سابقه بستری شدن در بیمارستان های روان پزشکی، آزردگی و رنجیدگی از نوع غیرقابل تحمل فردی. علل خودکشی ایران در مقایسه با کشورهای صنعتی آمار آن کمتر بوده اما در دو دهه گذشته آمار خودکشی در ایران رو به فزونی بوده است. علل آن بعضی مسئولیت خودکشی را بر دوش جامعه می گذراند. بعضی مسئولیت و تصمیم گیری فردی می دانند ولی تعامل و ترکیب از عوامل اجتماعی و فردی بیشتر تعیین کننده می باشد. عوامل موثر بر شیوع خودکشی عبارت است از: جنس: در تمام سنین مردها سه برابر زن ها خودکشی موفق داشته اند در حالی که زن ها سه برابر مردها اقدام به خودکشی می کنند. سن: خودکشی و ژست آن در نوجوانان افسرده بیشتر دیده می شود (خودکشی سومین عامل مرگ ومیر نوجوانان است) مذهب: در بین مذاهب و ادیان میان مسلمانان به خصوص طبقات مذهبی که از ایمان بیشتری برخوردار هستند تصور می شود از تمام مذاهب کمتر است. تاهل: خودکشی در میان افراد مجرد دو برابر افراد متاهل است. برای افراد مطلقه و بیوه چهارتا ده برابر بیشتر از کسانی است که با همسر خود زندگی می کنند. محیط زندگی: زندگی در شهرهای بزرگ خطر اقدام به خودکش افزایش می یابد. ضعیف شدن اعتقادات مذهبی، شکست های تحصیلی، شکست در عشق و اختلالات روانی- شخصیتی- احساس پوچی، نقایص جسمانی و ... همگی از عوامل خودکشی محسوب می شوند. راهکارهای پیشگیری از خودکشی براساس بعضی از آمارهای مراکز، خودکشی سومین عامل مرگ جوانان می باشد که برای برطرف کردن این بحران نیاز است برخی مسائل را بررسی کرد: سازماندهی امور مطالبات جوانان به عنوان برنامه ای ملی- تامین اشتغال مولد، ازدواج به موقع، ارزشگذاری مناسب به پسران و دختران، معرفی الگوهای مناسب، احترام به حقوق فردی تمامی افراد جامعه، آموزش مهارت های زندگی، برقراری امنیت شغلی مردان، حرفه آموزی و توانمندی آنها از جمله عواملی است که باید مورد توجه خانواده قرار گیرد و از مسئولین و دولتمردان نظام تقاضا داریم برای کم شدن این معضل توجه به منزلت و معیشت افراد جامعه بیشتر شود.