پس از گفتگوهایی که میبد خبر با ممتازین رشته های تجربی و انسانی داشت، به دنبال نخبه میبدی که توانسته باشد در رشته ریاضی نتیجه خوبی را کسب کند بودیم که بالاخره پس از تاخیر دو هفته ای توانستیم با خانواده برزگر تماس بگیریم و قرار مصاحبه را بگذاریم. میلاد برزگر بفروئی که توانسته در رشته ریاضی رتبه 147 منطقه دو را کسب کند متولد1374 است. او در مدرسه نمونه آیت الله خامنه ای اردکان درس خوانده است. علاقه شدیدی به رشته کامپیوتر دارد و این خود عاملی بود که به رشته ریاضی برود. از اصطلاحاتی که گهگاه در حین مصاحبه آنها را بر زبان می آورد مشخص بود که سر رشته ای در علوم کامپیوتر دارد. با بازی های کامپیوتری و ساخت انیمیشن میانه خوبی ندارد و عشق اش در دنیای کامپیوتر کدنویسی است. با این نخبه میبدی گفتگویی انجام داده ایم که در زیر می خوانید: چرا رشته ریاضی فیزیک را برای ادامه تحصیلتان انتخاب کردید؟ هدفم برای آینده درس خواندن در رشته کامپیوتر بود. به خاطر علاقه زیادی  که به رشته کامپیوتر داشتم، رشته ریاضی فیزیک را انتخاب کردم. من خیلی کد نویسی را دوست دارم. چرا رشته های دیگری مانند هوا و فضا را انتخاب نکردید؟ خیلی ریاضی این رشته را دوست دارم. معادلات دیفرانسیل سنگینی دارد. اگر خواسته باشی هوا و فضا در ایران بخوانی باید جذب وزات دفاع بشوی و در ساخت تجهیزات نظامی کار کنی.  اگر هم بخواهی که کارهای تحقیقات فضایی انجام دهی باید ایستگاه فضایی داشته باشیم که نداریم و باید سر از ناسا در آوری که آنجا هم آخرش کارهای نظامی است. من این مسئله را دوست ندارم. در چه زمینه   کامپیوتری مطالعه دارید؟ بیشتر در زمینه برنامه نویسی، الگوریتم نویسی و مبانی ریاضی مطالعه دارم. شما تا به حال برنامه خاصی نوشته اید؟ در کلاس رباتیک که شرکت کرده بودم برنامه ربات مسیر یاب را نوشتم و یک ربات تانکی هم ساختیم که در حال حاضر در پژوهش سرای اردکان می باشد. قصد داشتیم برای مسابقات کشوری حاضر شویم که مصادف شد با سال دیپلم و کنکور و دیگر نتوانستیم ادامه دهیم. شما تا چه حد می خواهید در رشته کامپیوتر پیشرفت کنید؟ اگر خدا بخواهد کارشناسی را در دانشگاه صنعتی شریف بگیرم و بعد برای گرفتن ارشد و دکترا به خارج از کشور بروم. دوست دارید در کدام دانشگاه خارجی درس بخوانید؟ اگر مرا پذیرش کنند استنفورد یا MIT. در صورتی که به خارج از کشور بروید آیا باز خواهید گشت؟ من فقط برای ادامه تحصیل می خواهم بروم. زیرا علم کامپیوتر در دست آمریکایی هاست. این مبلغی که ما به مدرسه می دهیم واقعا ناچیز است. خیلی بیشتر از این مبلغ خرج دانش آموزان می شود و اینها قسمتی از بیت المال است و این نامردی هست که من بروم و دیگر بر نگردم. واقعا باید رفت علم را گرفت و برگشت به کشور خدمت کرد. مثلا درسی به نام میکروپروسسور است که علمش در آنجاست شاید اینجا هم تدریس شود اما علم اصلی آن در آمریکا است. آیا شما می دانید جایگاه ایران در رشته کامپیوتر الان کجاست؟ ما نمی توانیم براساس تعداد مقالاتی که دانشگاه های ایران در ISI داده اند اظهار نظر کنیم. چرا که کشورمان در تحریم است و دانشجویان برای فرستادن مقالات باید به کشورهای همسایه سفر کنند، پس مقالات هم به اسم آن کشورها ثبت خواهد شد. در همایشی که برای معرفی رشته در دانشگاه شریف برگزار شده بود حضور یافتم. یکی از استادان دانشگاه رایس کانادا دعوت شده بود که آقای جرج نام داشت. او می گفت: نباید دانشگاه های ایران را براساس مقاله ISI سنجید، بلکه باید براساس تعداد دانشجو سنجیده شود که از این نظر دانشگاه شریف جزو دانشگاه های برتر می باشد و هم تراز دانشگاه هاروارد آمریکاست. اگر شما در شبکه های اجتماعی سرچ کنید مصاحبه ای از رئیس دانشگاه استنفورد را می توانید ببینید، که می گوید دانشگاه شریف بهترین پرورش دهنده کارشناس برق در دنیاست. آیا شما به بازی های کامپیوتری هم علاقه دارید؟ قبلاً که بچه بودم بازی می کردم ولی در حال حاضر اصلاً . آقای برزگر احتمال کسب این رتبه را می دادید؟ خیلی بهتر از این را انتظار داشتم ولی نشد. کنکور  امسال خیلی سخت بود. درصد کنکور شما چند بود؟ ادبیات 73، عربی 74، دینی 92، زبان 65 درصد، ریاضی 71 شیمی 70 و فیزیک 70 درصد کدام درس از همه سخت تر بود؟ ریاضی. طبیعتا از دروس اختصاصی وقتی ریاضی سخت است دیگر دروس هم برای شما سخت می شود. ریاضی از نظر علمی سخت نبود چون من خیلی سوالهای سخت تر از این ها را حل کرده بودم. سؤالهای ریاضی امسال خیلی وقت گیر بود. به راحتی 85 درصد را می زدم ولی وقتی سوالات شیمی را تمام کردم وقتم هم تمام شد. چه درسی را بیشتر از همه دوست دارید؟ ریاضی. چون ریاضی درس فکری و معما گونه است. کامپیوتر هم به خاطر اینکه معما گونه است دوست دارم. من از سال دوم راهنمایی به ریاضی علاقه مند شدم. مدرسه شهید رجایی اردکان که می رفتم آقای فقرایی کلاس مکمل ریاضی برای ما گذاشتند و من از آن موقع فهمیدم که ریاضی چی هست و از آن موقع جذب ریاضی شدم و همیشه ریاضی را بیشتر از درسهای دیگر می خواندم. وقتی رفتم رشته ریاضی با کامپیوتر بیشتر آشنا شدم و با برنامه نویسی علاقه پیدا کردم. از آنجا بود که تمایلم برای ادامه تحصیل در رشته کامپیوتر بیشتر شد. برای درس خواندن چقدر برنامه ریزی داشتید؟ من همیشه برنامه ریزی داشتم. وقتی در آزمون های کانون قلم چی شرکت می کردم بعد از ظهر که جواب آن می آمد 2 ساعت می شد تا نتایج را بررسی کنم و برنامه ریزی می کردم برای 2 هفته دیگر. مثلاً دیفرانسیل 2 ساعت می خواندم و تست های آن را حل می کردم کلاً برنامه ریزی داشتم. در روز چقدر مطالعه داشتید؟ هنگامی که به مدرسه می رفتیم روزی 6 الی 7 ساعت درس می خواندم و وقتی مدرسه تعطیل شد برنامه ریزی ام روزی 15 ساعت بود، اما 12 ساعت بیشتر مطالعه و تست انجام نمی دادم. از چه زمانی به طور جدی برای کنکور آماده شدید؟ از سال سوم که دیپلم را می گرفتم و امتحانات نهایی بود. خوب درس می خواندم تا معدل دیپلم بالایی کسب کنم . چون معدل 25 درصد در کنکور نقش داشت. معدل دیپلمت چند شد؟ 94/19 و پیش دانشگاهی 20. به نظرت چه تفاوتی بین بچه های انسانی و تجربی با ریاضی است؟ طرز تفکرها با هم فرق می کند. مثلاً خانواده مادرم همه ادبیات فارسی درس خوانده اند و خانواده پدر من تجربی. برادر من جزء اولین نفر در خانواده ما محسوب می شود که موفق شده پزشکی قبول شود. خانواده شما چقدر در موفقیت تان نقش داشته اند؟ پدرم هر کتابی که می خواستم برایم می خرید. مادرم هم پیگیر بود که چه کاری انجام می دهم چه درسی را می خوانم. به عنوان مثال اگر به آرشیو کانون قلم چی مراجعه کنید از 10 تا درس اختصاصی 7 تای آن ها را صد در صد می زدم. ولی ادبیات را 20 درصد می زدم که در این رابطه نقش مادرم حائز اهمیت بود. او به من می گفت که این درسها را بخوانم. ماه های آخر شروع کردم به خواندن ادبیات و دروس عمومی. نتیجه این شد که من ادبیات را در کنکور 74 درصد زدم.  در این زمینه از مادر و برادرم کمک زیادی گرفتم. مادر من تا پیش دانشگاهی بیشتر درس نخوانده اند. من در درس خواندن تعادل نداشتم مثلاً گاهی اوقات 6 ساعت پیوسته گسسته می خواندم وقتی کارنامه ام می آمد مادرم به من می گفت این درس را خوب نزدی که وقتی بررسی می کردم می دیدم که مادرم درست گفته. در 2 هفته پایانی کنکور به مادرم می گفتم حوصله درس خواندن ندارم که مادرم به من روحیه می داد. روحیه بالا و تعادل در درس خواندن را مدیون مادرم هستم. در مورد تغذیه من هم همیشه ساعت 30/12 ناهارم آماده بود و جدای از جمع خانواده ناهارم را می خوردم. مادرم برنامه غذایی خاصی نیز برایم در نظر گرفته بود که چه غذایی را بخورم. نقش مدرسه در موفقیت شما چه قدر بود؟ معلمان فیزیک، شیمی و مدیر مدرسه ما خیلی خوب بودند. در مدرسه ما درس های عمومی در حد دروس فیزیک و شیمی تدریس نمی شد. مثلاً معلم دینی به ما می گفت من تست زن نیستم و فقط فلسفی توضیح می داد ولی خوب ما علاوه بر اینکه باید درس می فهمیدیم می بایست اصول تست زنی نیز تمرین می کردیم و با سوالات تست نیز آشنا می شدیم. کنکور با تست زنی سر و کار دارد. از آقای احمدی مدیر دبیرستان هم تشکر می کنم که تاثیر زیادی در موفقیت دانش آموزان داشت. البته معلمان رشته تجربی مدرسه ما از معلمان رشته ریاضی قوتی تر بودند. هوش شما بیشتر عامل موفقیت تان بود یا پشتکار؟ پشتکار. من در ماه رمضان روزانه 9 ساعت درس می خواندم. با توجه به اینکه در کنکور باید با بچه هایی در مناطق یک با امکانات بیشتر رقابت کنی واهمه ای نداشتی؟ اول ترس  داشتم. وقتی سال سوم شروع به درس خواندن کردم  و رتبه 20، 25 کشوری را در آزمون های کانون کسب کردم. ترسم ریخت. آنها واقعا برای کنکور هزینه می کنند و پایه های تحصیلی شان هم از بچه های شهرستانی بهتر است. وقتی رتبه تان را دیدید چه حسی داشتید؟ با خانواده رفته بودیم احیا. بعد از برگشت از مراسم سایت را چک کردم نتیجه هنوز اعلام نشده بود. بعد از اینکه نماز صبح را خواندم با اصرار پدرم، برادرم سایت را چک کرد و رتبه را خواند. خیلی از رتبه ام ناراحت شدم و گریه کردم. چرا گریه؟ چون فکر می کردم رتبه بهتری را می آورم. بهترین خاطره دوران تحصیلت؟ برای اولین بار که در امتحان کانون شرکت کردم رتبه ام 15 کشوری بود و ترازم 8155. آرزو داشتم که درکنکور این رتبه را کسب کنم. تلخ ترین خاطره؟ آزمون های کانون 2 هفته یک بار بود که نزدیک کنکور بود خیلی هول کرده بودم که رفتم پیش مشاور و حرف زدم که آرامش پیدا کردم. 2 هفته مانده به کنکور چون استرس داشتم خیلی اذیت شدم. برای رفع استرس چه کاری می کردید؟ با مادر و برادرم حرف می زدم. وقتی با مادرم حرف می زدم آرام می شدم. با مشاور و بچه های پارسالی نیز صحبت می کردم که به من آرامش می دادند. با چه حسی به سر جلسه کنکور رفتی؟ چون استرس داشتم یک دانه قرص خوردم و رفتم سرجلسه . برای رفع خستگی چه کاری انجام می دادید؟ دوچرخه سواری. چه سایت هایی را بیشتر می خوانید؟ سایت سافت گذر. اینکه چه نرم افزارهای جدیدی آمده است. اغلب سایت هایی که اطلاعات کامپیوتری را به من دهد چک می کنم. چه ورزشی را دوست دارید؟ والیبال با درس خواندن زیاد بعضی مواقع بعضی غذاها را انسان تمایل ندارد بخورد، شما تمایل به خوردن چه غذایی داشتید؟ ماکارونی که مادرم درست می کرد ولی قورمه سبزی را بیشتر دوست دارم. آیا در انجمن های علمی هم شرکت داشته اید؟ در مدرسه بله. المپیادهای رزمندگان را شرکت کردم. در مدرسه هم هر المپیادی که علمی بود شرکت می کردم. آرزوی شما چیست؟ می خواهم دکترایم را در خارج بگیرم و از لحاظ علمی آنقدر پیشرفت کنم که از من درخواست شود در شرکت مایکرو سافت کار کنم ولی در کشور خودم بمانم و به ایران خدمت کنم. می خواهم یک چیزی بشوم در حد استیو جابز. آرزویم این است اولین سیستم عامل ایرانی که کد آن ایرانی باشد بسازم که هیچ سیستم عامل خارجی نداشته باشد. از پدر و مادرم تشکر می کنم و توصیه می کنم به کنکوری های امسال، کنکور را جدی بگیرند. چند سوال از پدر میلاد: آقای برزگر از اینکه شما همچنین پسری دارید چه احساسی دارید؟ باعث خوشحالی ما و افتخار ماست و سرفرازی خودش است. اقای برزگر از لحاظ معنوی چه اقدامی انجام دادید؟ نذر کردم که اگر میلاد رتبه خوبی بیاورد برویم پابوس امام حسین (ع). از مهرماه خانه شما سوت و کور می شود و یکی از پسرهایتان که پزشکی اصفهان و دیگری در تهران درس خواهند خواند چه حسی دارید؟ من هنوز 5 الی 6 سال دیگه تا بازنشستگی دارم، قصد دارم بعد از بازنشستگی برویم اصفهان که نزدیک حداقل یکی از آنها باشیم. با تشکر از خانواده برزگر که وقت شان را در اختیارمان قرار دادند. گروه مصاحبه: محمدتقی شفیع پور، سیدمحمد نبوی، مجید دربندیان عکاس: الیاس دهقانی