به گزارش میبد خبر، ساختمانی است از خشت ، گل ، آجر ، نمای داخلی بنا از آجرفرشی است که با گچ بند کش شده است . محوطه ای که مقبره درآن قراردارد پوششی دارد گنبدی وغرفه هایی کوچک درپیرامون آن بنا شده است که مولف یادگارهای یزد قدمت این بنا را عصر صفوی ذکرکرده است .

 

بنابر روايت عالم محل، يكي از قرآنهاي خطي محفوظ در مسجد جامع ندوشن هم حدود 400سال پيش در اين مزار وقف شده بود . بناي اين امامزاده در محله پايين قرار گرفته است. همچنين بدنه آن به دروازه شرقي ندوشن كه تقريبا سالم مانده، چسبيده است. همچنين يك سنگ مرمري بزرگ كه عبارتي به خط نسخ روي آن نقر شده ، موجود مي باشد.

 

گفته مي شود: «این آرامگاه متعلق به دو بانوی بزرگوار می باشد . ودر حقیقت از اصل ونسب آنها اطلاعی دردست نیست . بعضی را اعتقاد براین است که آنها دو زن بوده اند که درزمان حمله مغول ، به این جا فرارکرده اند ویکی از این دو زن دارای مقام بزرگی بوده است ودیگری خادمه اش می باشد .

 

 خادمین امامزاده ودیگر مردم محل از پدران خود نقل می کنند : پهلوی برج واقع درکنار امامزاده که سابقا قبرستان محل بوده است ، دو قبر بوده که بعضی از شبها نورباران می شده است به همت یکی از اهالی ویاری دیگرمردم تصمیم می گیرند ، تا درمحل کنونی ، برای این دو قبر ، مقبره ای بنا کنند .

 

سرانجام درمدت زمان کوتاهی کار ساختمان آرامگاه به پایان می رسد در حالیکه دروسط آن دو قبر برای انتقال اجساد به مکان جدید حفرمی شود شب هنگام بانی آرامگاه درخواب می بیند که دو زن به او می گویند : کاری به قبر ما نداشته باشید ما خودمان به قبر جدید می آئیم .

 

 صبح مردم مشاهده می کنند که قبر قدیمی نبش شده وقبرهای جدید هم پوشیده شده است . پس ازاین ، اعتقاد مردم به این دو امامزاده بیشتر می شود وبرای آنها نذر وقربانی می کنند ودر هر شب جمعه مراسم روضه خوانی بپا می کنند »

 

این بنا به شماره ۸۵۵۶ و در تاریخ ۲/۹/۱۳۸۲ در فهرست آثار ملّى به ثبت رسیده است.

همچنین در مجاورت بقعه، آب ‏انبار قدیمى قرار دارد که ظاهراً متعلّق به بقعه و تحت شماره ۱۲۰۲۳ ثبت ملّى شده است.

 

انتهای پیام/

 

ندای ندوشن