برژینسکی:
حمله به ایران موجب انزوای بینالمللی بیسابقه آمریکا میشود
زبیگنیو برژینسکی در مقالهای در روزنامه واشنگتن پست به تهدید نظامی آمریکا علیه ایران پرداخت و گفت که حتی اگر واشنگتن نتواند به یک راه حل رضایتبخش برای حل موضوع هستهیی ایران از طریق مذاکرات دست یابد، نباید دست به یک اقدام نظامی بزند که احتمالا به ایران محدود نخواهد بود.
به گزارش میبد خبر به نقل ازخبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، زبیگنیو برژینسکی، مشاور پیشین امنیت ملی آمریکا در مقالهای در روزنامه واشنگتن پست نوشت: باید امیدوار بود که در جلسه کمیته روابط خارجی سنای آمریکا درباره وزیر دفاع و وزیر امور خارجه انتخابی رییسجمهور بحث و گفتوگویی پیرامون نقش آمریکا در دنیای آشفته امروزی صورت گیرد. این جلسه بدون شک سوالاتی را درباره عقلانیت استراتژیک یک اقدام نظامی احتمالی آمریکا علیه ایران در پی خواهد داشت. برخی رسانههای اسراییلی اخیرا به نقل از یک مقام پیشین شورای امنیت ملی آمریکا نوشتهاند که آمریکا ممکن است تا اواسط سال میلادی جدید دست به چنین کاری بزند. لازم است مساله جنگ یا صلح با ایران به طور کامل بررسی شود، به ویژه از نقطه نظر منافع ملی آمریکا. اگرچه رییسجمهور با مهارت از تعهد به اتخاذ یک اقدام نظامی در یک تاریخ خاص اجتناب کرده است، فقدان توافق با ایران درباره پیرویاش از معاهده منع گسترش تسلیحات هستهیی از طریق مذاکرات باعث افزایش حمایتهای خارجی و تندرویان داخلی از یک اقدام نظامی میشود. به گزارش ایسنا، برخلاف اظهارات برژینسکی درباره معاهده منع گسترش تسلیحات هستهیی ذکر این نکته ضروری است که ایران از اعضای آژانس بوده و جزو اولین کشورهایی است که ان. پی. تی را امضا کرده و دوربینهای و بازرسان آژانس بر فعالیتهای ایران نظارت دارند. برژینسکی در ادامه این مقاله نوشت: در اینجا باید به پنج نکته مهم درباره درگیری آمریکا در یک جنگ دیگر به انتخاب خودش توجه کرد: 1. حملات نظامی آمریکا علیه تاسیسات هستهیی ایران چقدر موثر خواهد بود و چه عواقب و هزینههای انسانی برای مردم ایران به همراه خواهد داشت؟ 2. اقدام تلافیجویانه ایران علیه آمریکا چه خواهد بود و چه عواقبی برای ثبات منطقهیی خواهد داشت؟ بیثباتی حاصل از آن چه آسیبی به اقتصاد اروپا و آسیا خواهد زد؟ 3. آیا حمله آمریکا با استانداردهای بینالمللی هماهنگی خواهد داشت و آیا شورای امنیت سازمان ملل به ویژه روسیه و چین که حق وتو دارند از این اقدام حمایت خواهند کرد؟ 4. از آنجا که به نظر میرسد اسراییل بیش از 100 کلاهک هستهیی دارد، این استدلال که ایران ممکن است به اسراییل حمله کند، بدون این که خود ابتدا به یک زرادخانه هستهیی قابل توجه از جمله قابلیت "حمله دوم" دست یابد (چیزی که چندین سال طول میکشد) چقدر منطقی و معتبر است؟ 5. آیا یک تعهد استراتژیک جایگزین از جانب آمریکا نسبت به آغاز یک جنگ یکجانبه تمهیدات پایادارتر و کمخطرتری برای خنثی کردن تهدید هستهیی احتمالی ایران نیست؟ در ادامه این مقاله آمده است: ارزیابیهای موجود نشان میدهد که یک حمله محدود از جانب آمریکا تنها تاثیر موقتی خواهد داشت و حملات پیدرپی موثرتر خواهد بود، ولی تلفات غیرنظامی به همان نسبت افزایش خواهد یافت و خطر نشت مواد رادیواکتیو نیز وجود دارد. ایران برای تلافی ممکن است زندگی را برای نیروهای آمریکا در شمال افغانستان دشوارتر کند. تهران علاوه بر آن میتواند خشونتهایی را در عراق به راه اندازد که این به نوبه خود میتواند باعث ناآرامیهایی در منطقه شود و تنشها از سوریه به لبنان و حتی اردن برسد. اگرچه نیروی دریایی آمریکا ممکن است بتواند تنگه هرمز را باز نگه دارد، افزایش هزینههای بیمه برای نقل و انتقال نفت تاثیر منفی روی اقتصاد اروپا و آسیا خواهد داشت و بدون شک آمریکا را برای آن مقصر خواهند شناخت. مشاور پیشین امنیت ملی آمریکا در ادامه نوشت: با توجه به عملکرد اسفناک آمریکا در سازمان ملل (آمریکا و اسراییل در مخالفت با عضویت فلسطین در سازمان ملل تنها از حمایت هفت کشور از 188 کشور دست یافتند) میتوان پیشبینی کرد که حمله یکجانبه آمریکا به ایران خشم جهان را به دنبال خواهد داشت و حتی ممکن است مجمع عمومی سازمان ملل آمریکا را محکوم کند. نتیجه آن انزوای بینالمللی بیسابقهای برای آمریکا که در حال حاضر درگیر آشفتگیهای گسترده منطقه است، خواهد بود. او افزود: کنگره آمریکا علاوه بر آن باید توجه کند که بسیاری از دوستان ما در خاورمیانه و اروپا که از اقدام نظامی آمریکا علیه ایران حمایت میکنند معمولا حرفی از آمادگی خود برای ریختن خون خودشان در یک کشمکش جدید در خاورمیانه نمیزنند. بدتر از همه این که بیشترین نفع یک جنگ نابخردانه برای روسیهی ولادیمیر پوتین (رییسجمهور روسیه) خواهد بود که میتواند طبق میل خود نفت را به هر قیمتی که خواست به اروپا بفروشد. برژینسکی در پایان مقاله خود تاکید کرد: بنابراین میتوان گفت که ناتوانی برای دستیابی به یک راه حل از طریق مذاکرات با ایران نباید محرکی برای یک جنگ جدید آمریکا که احتمالا تنها به ایران محدود نخواهد بود، تلقی شود. یک رویکرد محتاطانه و مفیدتر برای آمریکا تداوم تحریمهای شدید علیه ایران است. گفتوگوی جدیدی در این زمینه در جلسه کمیته روابط خارجی سنای آمریکا میتواند به اتفاق نظر ملی قویتری در این زمینه که یک جنگ بیپروا (که نه مردم آمریکا خواهان آن هستند و نه مردم اسراییل) عاقلانهترین واکنش آمریکا نخواهد بود، منجر شود. در واقع شاید حرف معیر داگان، رییس پیشن موساد درست باشد که با صراحت گفت که حمله به ایران «احمقانهترین چیزی است که تاکنون شنیدهام». خوشبختانه گزینه بهتری در این زمینه وجود دارد.