- بايد قدردان دست اندركاران اين سري برنامه‌ها بود كه عطر دل انگيز قرآن و معارف آن را در جامعه نشر مي‌دهند. - در برنامه ديشب نه تنها افراد مذهبي حضوري باشكوه داشتند بلكه افرادي كه ظاهراً جنبه مذهبي كمتري دارند نيز حضور پررنگي داشتند. از دانشجوي مو فشني گرفته تا تعدادي جوان و نوجوان افغاني و ... كه اين نشان از آن دارد كه قرآن ظرفيت بالايي براي ورود به عرصه‌هاي تبليغي دارد. - برنامه ديشب كه با اجراي استاد محمدنقي خان برادر بزرگ محمدتقي همراه بود اين نكته را به خوبي روشن كرد كه تا چه حد قرآن بين ما غريب و مهجور است. و خيلي ها ديشب فهميدند كه مي توان در كنار قرآن هم لحظات شاد و خاطره انگيزي داشت برخلاف عادت بسياري از ماها كه قرآن را فقط براي مراسم ختم و پرسه و يا طبق عادت شبي يكي دو صفحه در مسجد قرائت مي‌كنيم. - شايد برنامه محمدتقي از 150 دقيقه هم فراتر نرفته باشد ولي در همين مدت كم نيز تأثيرات بسياري بر مردم گذاشت. - موقعي كه محمدتقي با روش‌هاي گوناگون قرآن را تلاوت مي‌كرد و از پس سوالات و امتحانات موفق بيرون مي‌آمد عده‌اي از زنان و مردان را مي‌ديديم كه اشك بر گونه هايشان جاري بود و الله اكبر مي‌گفتند. - ارائه پيام هاي زيباي قرآني و اخلاقي در لابلاي برنامه از ديگر زيبايي‌هاي مراسم بود. توصيه به ادب در برابر پدر و مادر (كه محمدتقي موفقيت‌هاي خود را مرهون آن مي‌داند) ، توصيه به قدر دانستن مملكت شيعي و نظام اسلامي، توصيه به اينكه اگر هر كسي خود را اصلاح كند جامعه نيز اصلاح مي‌شود و ... . - استقبال باشكوه مردم از اين مراسم نشان داد كه عموم مردم ما شيفته معارف قرآني هستند ولي متأسفانه در شهرستان ميبد توجه زيادي به اين موضوع نشده است. تنها كار معمول قرائت يكي دو صفحه قرآن پس از نماز مغرب است كه آن هم در اكثر مساجد به وسيله شخصي قرائت مي‌شود كه نه صوت و لحن زيبايي دارد و نه تلفظ صحيح. - محمدنقي(برادر محمدتقي) كه مجري برنامه بود خواسته جالب و بر حقي هم از مردم شهرستان داشت. اينكه همه نيت كنند هر كدام حداقل يكي از فرزندان خود را وقف حفظ قرآن و كسب معارف آن كنند. - ضروري است دوستاني كه در اين امور دستي بر آتش دارند بيش از پيش تلاش كنند تا قرآن از اين مهجوريت بيرون آيد. به عنوان نمونه از ابتكاراتي كه يكي از هيأت‌هاي ميبدي( هيأت رضويه فيروزآباد) داشته است اين است كه در مراسم روضه‌خواني استقبال از محرم كه تدارك ديده است ما بين سخنراني خطبا، به جاي پامنبري‌خواني كه اكثرا به وسيله پيرمردها آنهم با صدايي كه اصولا نمي‌توان تشخيص داد چه مي‌خوانند، از قاري جواني دعوت كرده است كه اين قاري مابين سخنراني‌ها با صداي زيبا و دلنشين خود به قرائت قرآن مي‌پردازد. اگر اين فرهنگ در حد خود جا بيافتد (البته پامنبري‌خواني نيز در حد خود لازم و ضروري است) و هيئات گوناگون از اين ابتكار و ساير ابتكارت بهره برند مطمئنا شاهد جامعه اي نوراني و قرآني خواهيم بود. گزارش :مصطفی رضائیان