در حدیثی از امام علی(ع) آمده است که اندرزها صیقل بخش جان‏‌ها و جلا دهنده دل‏‌هاست۱". در سخنان معصومین(ع) از اندرز و موعظه به عنوان کنار زننده پرده غفلت از مقابل چشم و روح انسان یاد شده است. امام علی(ع) در حدیثی می‌فرمایند:"رساترین پندها، عبرت گرفتن از آرامگاه‏‌های مردگان است۲". امام صادق(ع) نیز فرمودند: "راست‏‌ترین سخن و رساترین پند و بهترین داستان، کتاب خداست ۳". همچنین امام علی(ع) در توصیف بهترین اندرز برای انسان می‌فرمایند: "خداوند سبحان هیچ کس را به چیزی چون این قرآن اندرز نداده‏ است۴". البته در بخش دیگری از احادیث درباره ضرورت وجود واعظ درونی و فواید آن سخن گفته شده است. امام علی(ع) در این باره فرمودند: "هر که واعظی درونی داشته باشد، او را از جانب خداوند نگهبانی است۵". امام سجّاد(ع) نیز می‌فرمایند: "ای فرزند آدم! تا زمانی که واعظی از درون داری و به حسابرسی (اعمالِ خود) اهتمام می‏‌ورزی و ترس (از خدا و کیفر الهی) جامه زیرین تو باشد و پرهیز بالاپوشت، پیوسته در خیر و صلاح خواهی بود۶". منابع احادیث: ۱-غرر الحکم: ۱۳۵۴ منتخب میزان الحکمة: ۵۹۸ ۲- غرر الحکم: ۳۱۲۳ منتخب میزان الحکمة: ۶۰۰ ۳- أمالی الصدوق: ۳۹۴/۱ منتخب میزان الحکمة: ۶۰۰ ۴- نهج البلاغة: الخطبة ۱۷۶ منتخب میزان الحکمة: ۶۰۰ ۵- بحارالأنوار: ۷۸ / ۶۷ / ۱۱ منتخب میزان الحکمة: ۶۰۰ ۶- تحف العقول: ۲۸۰ منتخب میزان الحکمة:۶۰۰