به گزارش میبد خبر، براساس آخرین آمارهای اعلام شده چیزی حدود 50 درصد از کل بیکاران کشور را فارغ‌التحصیلان دانشگاهی تشکیل می‌دهند که دست‌کم دو سال از عمر خود را در دانشگاه‌ها و مراکز آموزش عالی کشور صرف کرده‌اند که این موضوع به گفته وزیر کار بحران جدی در حوزه اشتغال است. افزايش ميزان بیکاری فارغ‌التحصيلان در رشته‌هاي مختلف صرف‌نظر از ابعاد و پيامدهاي اجتماعي آن تا حد زيادي اقتصاد کشور را نیز تحت‌الشعاع قرار داده است.

بیکاری به عنوان مشکل اصلی جوانان و خانواده‌های آنان باعث شده نامزد‌های انتخاباتی با تمسک به این مشکل و ادعای رفع آن سعی در جلب آراء این قشر از جامعه کنند در همین راستا دکتر حسن روحانی در شعارهای انتخاباتی خود در خردادماه سال ۹۲ و اندکی قبل از انتخابات دولت یازدهم، گفته بود: ما برای اشتغال یک برنامه جدی خواهیم داشت و من جدی‌ترین برنامه اقتصادی‌ام در ماه‌های اول حل معضل اشتغال است و مخصوصاً برای آنهایی که تحصیلکرده دانشگاه‌ها هستند و وقتی این مشکل حل شد خود به خود ما می‌توانیم دانشجویان تحصیلکرده خارج از کشور را هم به داخل کشور جذب و استفاده کنیم.

روحانی پس از پیروزی در انتخابات نیز در تابستان سال ۹۲ و همزمان با آغاز به کار دولت تدبیر و امید، وعده داد «اشتغال زایی و حل معضل بیکاری را به عنوان یکی از مهم‌ترین رویکردهای دولت یازدهم دنبال خواهد کرد».

اما اکنون در روزهای پایانی دولت یازدهم آمارها حاکی از آن است که نه تنها از تعداد بیکاران کم نشده بلکه بر جمعیت متقاضیان شغل کشور هم افزوده شده و حالا تعداد بیکاران مطلق کشور به بیش از ۳ میلیون و ۳۰۰ هزار نفر و جمعیت فارغ التحصیلان بیکار نیز از مرز 1 میلیون 133 هزار نفر فراتر رفته است البته قابل ذکر است آمارهای واقعی از سطح جامعه به مراتب فراتر از این رقم ها است.

عملکرد دولت چهار ساله روحانی نشان دهنده آن است که او در زمینه ایجاد شغل و رفع معضل بیکاری کارنامه قابل قبولی ندارد به طوری که بیکاری به ویژه بیکاری  فارغ التحصیلان دانشگاهی همچنان به عنوان یکی از بحرانی‌ترین مشکلات اقتصاد کشور مطرح است.

هر چند دولتمردان یازدهم از ایجاد اشتغال صحبت می‌کند اما این یک حقیقت آشکار است که دورنمای امیدبخشی برای حل معضل اشتغال فارغ التحصیلان بیکار وجود ندارد و در این چهار سال هیچ برنامه مشخصی برای بهبود وضعیت موجود ارائه نشده است و در واقع تدبیری برای حل معضل بیکاری به ویژه بیکاری فارغ التحصیلان دانشگاهی در دولت تدبیر و امید وجود نداشته است.

استان یزد نیز با سابقه 23 سال برتری در قبولی دانشگاه‌های کشور متاسفانه با معضل بیکاری و مهمتر از آن بیکاری فارغ التحصیلان دانشگاهی مواجه است؛ معضلی که تبعات و آثار آن هر روز بیش از پیش بر چهره استان نمایان می‌شود.

بر اساس آمارهای رسمی، نرخ بیکاری فارغ التحصیلان دانشگاهی استان یزد سال 92، در آغاز دولت یازدهم با داشتن نزدیک به 7 هزار فارغ التحصیل بیکار 10/9 درصدی بوده و در جایگاه پنجم کشوری از نظر کمترین نرخ بیکاری فارغ التحصیلان قرار داشته است؛ اما در سال 94 با افزایش بیش از 10 هزار نفر در تعداد فارغ التحصیلان بیکار، نرخ بیکاری فارغ التحصیلان استان به 18/1 درصد رسیده و  در جمع 20 استان کشور با بیشترین نرخ بیکاری فارغ التحصیلان قرار گرفته است.

نرخ بیکاری جمعیت فارغ التحصیل یا در حال تحصیل استان یزد در سال  94 برای گروه مردان 12/2 درصد و برای گروه زنان 30/7  درصد بوده است که در مقایسه با سال 92 برای گروه مردان 5/1 درصد و برای زنان 10/3 درصد افزایش داشته است.

همچنین در سال 94 از حدود بیش از 163 هزار نفر جمعیت دارای تحصیلات عالی و یا در حال تحصیل در استان یزد، متاسفانه حدود 68 هزار نفر معادل 41/6 درصد غیرفعال می‌باشند به عبارت دیگر هیچ نقشی در بازار کار ندارند؛ به عقیده بسیاری از کارشناسان وضعیت بد بازار کار آن‌ها را از یافتن شغل ناامید کرده است.

بر اساس آمارهای رسمی بالاترین نرخ بیکاری جمعیت فارغ التحصیل یا در حال تحصیل دانشگاهی به ترتیب به استان‌های کرمانشاه (31/4 درصد)، کهگیلویه و بویر احمد (29/4 درصد) و لرستان ( 29/1 درصد) اختصاص دارد و کمترین نرخ بیکاری مربوط به استان‌ تهران با 10/8 درصد می‌باشد. متاسفانه در سال 94 همه استان‌های کشور نرخ دورقمی بیکاری فارغ التحصیلان دانشگاهی تجربه کرده‌اند.

استان یزد؛ سومین استان با بیشترین افزایش نرخ بیکاری فارغ التحصیلان دانشگاهی

در نتیجه عملکرد دولت یازدهم، نرخ بیکاری فارغ التحصیلان استان یزد در فاصله زمانی 92 تا 94 بیش از 7 درصد افزایش داشته و از نظر تعداد نیز بیش از 10 هزار نفر افزایش داشته است و متاسفانه سومین استان با بیشترین افزایش در نرخ بیکاری فارغ التحصیلان دانشگاهی بوده است.

همسو با افزایش بیکاری فارغ التحصیلان استان یزد نرخ بیکاری کل نیز در این استان افزایش داشته است به طوری که در دوره چهار ساله دولت یازدهم نرخ بیکاری به بیش از دو برابر افزایش یافته است.افزایش بی‌سابقه تعداد بیکاران حاکی از آن است که دولت یازدهم دغدغه و تدبیری برای مقابله با سیل بیکاران نداشته است و وعده‌های روحانی در سال 92 صرفا جنبه تبلیغاتی داشته است.

با توجه به وضعیت فعلی اقتصاد کشور هیچ اولویتی مهم‌تر از ایجاد اشتغال برای جوانان نیست چرا که موضوع بیکاری به عنوان یکی از اصلی ترین شاخصه های امید به زندگی با معیشت و تقریبا تمام ابعاد زندگی افراد در ارتباط است و بر دیگر عوامل مهم تاثیرگذار در تحولات اجتماعی تاثیر مستقیم دارد از این رو کوتاهی و بی توجهی در این زمینه پذیرفته نیست زیرا بیکاری جوانان، کاهش آمار ازدواج آنها و افزایش مشکلات اجتماعی و فرهنگی را به دنبال دارد و همه این مشکلات دست به دست هم می‌دهند و نهایتا مشکلات عدیده‌ای را به جامعه و کانون خانواده وارد می‌کنند.

عمر دولت یازدهم رو به پایان است و تا به امروز این دولت نتوانسته به یکی از مهم‌ترین وعده‌هایش که اشتغال‌زایی و مهار بیکاری بوده عمل کند. دکترحسن روحانی؛ رییس جمهور قرار بود عملکرد دولت متبوعش در زمینه مقابله با بیکاری را در نخستین گزارش عملکرد ۱۰۰ روزه نیز ارائه کند که البته تنها به هشدار و بیان اینکه بیکاری بزرگ‌ترین مساله داخلی دولت است، گذشت.

انتهای پیام/ق

عصر فرهنگ