Skip to Content


استقلال بیشتر تحریم بیشتر


پیشینه روابط ایران و غرب نشان می دهد که تعلیق یا کوتاه آمدن در برابر خواسته های آنها با کاهش تحریم همراه نیست و همواره بهانه ای برای ادامه کارشکنی وجود دارد.

تحریم ها و محدودیت ها اقتصادی و سیاسی بخشی از بهای پرداختی مردم ایران برای انقلابی است که سال 57به وقع پیوست. این انقلاب و استقرار نظام جمهوری اسلامی نقطه آغازین اعمال فشارها به این نظام نوپا توسط قدرت هایی بود که خطر بقای منافع خود در خاورمیانه و همه کشورهای زیر سلطه استکبار را احساس می کردند. با نگاهی به تاریخچه تحریم ها به وضوح آشکار می شود که این اقدام همواره علیه کشورهایی بوده که خلاف جریان کشورهای سلطه حرکت کرده اند، سابقه نخستین تحریم بر علیه ایران به سال 1329 بر می گردد که در آن سال به واسطه ملی شدن صنعت نفت توسط دولت مصدق این تحریم توسط دولت انگلستان وضع شد. تسخیر سفارت آمریکا در ایران به سال 1358 نقطه آغازین اعمال فشار توسط قدرت هایی بود که از همان ابتدا تمایلی برای تعامل با نظام نوپای برآمده از انقلاب اسلامی نداشتند. منطق تحریم ها علیه جمهوری اسلامی ایران همواره بر اعمال فشار بوده است که شاهد آن ادامه تحریم و تشدید آن در دورانی است که سید محمدخاتمی، رئیس جمهور پیشین برای برداشتن قدم های مثبت از جانب غرب، فعالیت های هسته ای ایران را تعلیق کرد ولی با واکنش مثبتی از جانب غرب روبه رو نشد و تحریم ها با شدت بیشتری تداوم یافت. پیشینه روابط ایران و غرب نشان می دهد که تعلیق یا کوتاه آمدن در برابر خواسته های آنها با کاهش تحریم همراه نیست و همواره بهانه ای برای ادامه کارشکنی وجود دارد؛ برنامه موشکی، نقض حقوق بشر، حمایت از تروریسم و فعالیت های هسته ای بهانه هایی هستند که می توانند دستاویزی برای ادامه تحریم ها باشند. ادامه تحریم ها و تشدید آنها به بهانه فعالیت های هسته ای ایران در شرایطی است که غربی ها با وجود ادعاهای خود تاکنون دلیل محکمه پسندی برای محکومیت ایران و استناد به اینکه ایران به دنبال سلاح هسته ای است ارائه نکرده اند و تنها به پیش داوری ها و حدسیات بسنده می کنند. یک جمله تامل برانگیز درباره تاریخ وجود دارد "گذشته چراغ راه آینده است"، این پند را نه تنها باید در روابط شخصی و ملی که باید آن را به عنوان نصب العین در روابط بین الملل نیز قرار داد و کوتاهی از منافع ملی در شرایطی که تضمینی به خوش قولی طرف مقابل نیست به نوعی "حماقت در مذاکرات" است. در موضوع هسته ای ایران عبارت"ایران هسته ای غیر قابل قبول است" از جانب رژیمی مطرح می شود که بر خلاف موازین بین¬المللی خود صاحب بمب اتم است و با کشورهای همسایه خود اختلافات ارضی دارد و همواره تهدیدی برای خاورمیانه محسوب می شود ولی همه کشورهای اروپایی و آمریکا برخوردی از سر مهر با بچه نامشروع و لوس خود دارند. این برخورد متناقض با دو موضع به ظاهر ماهیتا مشابه ولی در عمل متفاوت بیانگر سیاست متناقض غرب در موضوع هسته ای است، کشور نخست به دلیل اینکه گمان فعالیت های هسته ای در آن می رود تحریم شده و با فشارهای بین المللی "فلج کننده" روبه رو می¬شود ولی رژیم دوم با وجود داشتن بمب اتمی و کلاهک هسته ای خود به کشوری مدعی در موضوعات هسته ای مطرح می شود. سیر تاریخی روابط ایران با غرب و شرق به خوبی بیانگر آن است که هر قدم پس گذاشتن در حقوق مسلم کشور برابر خواهد بود با قدم های بعدی که لاجرم باید عقب نشینی کرد تا جایی که منافع آنها ایجاب می کند.  



رای شما
میانگین (0 آرا)
The average rating is 0.0 stars out of 5.