به گزارش میبد خبر به نقل از ندای ندوشن؛ اهمیت حفظ میراث فرهنگی اعم از ملی و جهانی بر هیچ كس پوشیده نیست زیرا بناها و محوطه های تاریخی زبان خاموش تاریخ كهن این سرزمین هستند كه می توانند فضای روشنی از گذشته تاریخی مردمان را به آیندگان ارایه كنند.
این رویكرد در ایران كه در جمع پنج كشور برتر تاریخی جهان قرار دارد، آثار و محوطه های تاریخی متعددی را در جای جای خود داده است، اهمیت بیشتری می یابد.
بافت تاریخی شهر ندوشن دارای بیش از 250 بنا با ارزش تاریخی و فرهنگی است که به شماره 11 هزار و 593 در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است.
وجود مساجد، حسینیه ها، حمام های تاریخی،برج و باروها،بادگیرها و خانه ها با معماری کهن از ویژگی های بافت تاریخی شهر ندوشن می باشد.
آثار و بناهای این بافت تاریخی گاهی در دوره های تاریخی به فراموشی سپرده شده و ویران شدند و گاهی نیز به نحوی تخریب شدند كه امروز تنها بقایای كوچكی از آنان دیده می شود.
بناهای تاریخی شرح حالی از جنگ ها، فتوحات، وقایع مهم تاریخی، نوع زیست و معیشت مردم در طبقه های مختلف اجتماعی، پوشاك و حتی آیین های مردمی در اختیار كاوشگران قرار می دهد و به همین خاطر است كه صیانت از این محوطه ها كه امروزه یكی از مناطق گردشگر پذیر در اقصی نقاط جهان هستند، اهمیت ویژه می یابد.
با این حال هرقدر كه دولت ها و ملت ها در حفظ این محوطه های تاریخی اهتمام ورزند، اما نمی توان نقش مخرب بلایای طبیعی همچون زلزله و سیل را در تهدید این اماكن انكار كرد؛ تخریب هایی كه حتی گاهی موجب از دست رفتن همیشگی یك بنای تاریخی می شود.
گرایش جوامع شهری به سمت زندگی مدرن، تمامی شئون زندگی را متاثر ساخته و روابط انسان ها را در معرض تغییر جدی قرار داده است كه می توان به ساخت و ساز در حریم بناهای تاریخی و تحدید محوطه ها،تخریب كامل بنا به بهانه مالكیت آن اشاره كرد.
با وجود همه تهدیدها و خطراتی که در مسیر حفظ و نگهداری از میراث فرهنگی شهر ندوشن وجود دارد،اما دست اندرکاران این حوزه با ارزش و با اهمیت می بایست با عزمی راسخ و مدیریت جهادی،برنامه ریزی علمی و منسجمی را در دوره ای بلندمدت جهت حفظ و مرمت این آثار گران بها صورت دهند تا ضمن مرمت و احیا آثارباستانی ندوشن از تخریب بیش از پیش این آثار جلوگیری گردد تا از این آثار در جهت صنعت پاک گردشگری بهره برداری گردد.